Op weg naar Pilanes National Park

februari 19, 2025

En ook nu weer is de laatste gamedrive geweldig. Onze gids laat 'gearbox'-road links liggen. We rijden naar het zuidwesten van het reservaat. Wat een verademing. Dit gedeelte is veel vlakker, waardoor het regenwater veel makkelijker kan weglopen. We moeten nog wel even dwars door de rivier Sterkstroom, maar laat dat maar aan onze gids over. Wel een beetje spannend, want het water staat wel erg hoog en de stroming is sterk (zeker op de terugweg).

Het landschap is prachtig. Veel bomen, wijdse savannes, paarsachtige bloemen en veel dieren. Over de savanne zien we een hele bijzondere vogel vliegen, de langstaartweduwnaar. Mannetjes van deze grote zangvogel hebben een staart van meer dan 16 inch (meer dan het dubbele van hun lichaamslengte) die trots wordt getoond aan de vrouwtjes in een spectaculaire, zware en langzame fladderende luchtshow. Zodra het broedseizoen voorbij is, verliezen deze indrukwekkend versierde mannetjes niet alleen hun staart, maar ook al hun zwarte verenkleed en de meeste andere kleuren van hun verenkleed. Het vliegen ziet er heel zwaar en vermoeiend uit. Toch vliegen de vogels te snel om er zelf een foto van te kunnen maken. Maar op internet staan er genoeg.

Over de radio hoort onze gids dat een leeuw is gesignaleerd op de savanne. Hij schakelt nog eens op en rijdt de savanne op. Plotseling zien we heel veel grazers bij elkaar. Het eerste signaal, dat de leeuw in de buurt is. In de verte zien we al twee safari-jeeps staan. De leeuw loopt op de jeeps af en gaat op minder dan honderd meter afstand op de grond liggen. Achter ons liggen namelijk tegen de heuvelrand een cheetah met twee welpjes. Vanaf de rotsblokken houdt moeder cheetah de leeuw goed in de gaten. Minutenlang houden ze dat vol. En wij ook, wij kijken naar links en zien de leeuw en kijken naar rechts en zien de cheetahs. Helaas weten wij niet wat er uiteindelijk gaat gebeuren. Gebeurt er helemaal niks? Wacht de leeuw op zijn twee leeuwinnen? Of sluipt de leeuw steeds dichterbij? Wat doen de cheetahs? Het begint al te schemeren en onze gids wil voor donker de rivier overgestoken zijn. Ongelooflijk dat we nu al op onze vakantie vijf cheetahs hebben gezien.

‘s Nachts breekt het noodweer los. Wat een regen valt er. Om 4 uur ‘s nachts drijft ook nog een onweersbui de vallei binnen. De donderslag volgt direct op de bliksemschicht. Wat een klap was dat. Het regenwater stroomt onder de deur onze tent binnen.
Onze gids Wyseman vertelt dat verschillende wegen in het reservaat zijn afgesloten, maar hij weet nog wel een andere weg. Hij weet niet de staat van deze weg, maar die gaan we wel testen. En anders keren we weer om, schatert hij. Spannend is de ‘gearbox’-road. Daar zitten echt hele slechte stukken bij. Hoe zien die er uit na de heftige regenval? De weg is op z’n Afrikaans gerepareerd. In de modder zijn een paar grote stenen gelegd. Eigenlijk valt het ons alleszins mee. Het kost ons nu 90 minuten (in plaats van 20 minuten) om het park te verlaten, maar onderweg zien we kudu’s, zebra’s, giraffen en olifanten. Eigenlijk nog een leuke, verlate gamedrive.

Op naar onze laatste bestemming van onze vakantie, Pilanes National Park. De autorit naar ons laatste park is toch al gauw bijna drie uur (224 kilometer) rijden. Onderweg zien we weer de meest prachtige namen van dorpen op de bewegwijzeringsborden: Honingvley, Hartbeesbult, Dwaalboom, Koedoeskop. Winnaar van de dag is toch wel ‘Wag 'n Bietjie Draai’.

We zien weer een paar keer aapjes langs de weg. Er ligt altijd voldoende lekkers langs de weg. Maar een groep van tien koeien die links wandelend invoegen op een weg, waar wij 80 kilometer mogen rijden, is nieuw voor ons. Bij de koeien loopt ook helemaal niemand. Ze zijn zelf aan de wandel geslagen. Een paar kilometer verder gebeurt het nog een keer, maar dan met geiten. Als automobilist kom je toch wel ogen te kort in Zuid-Afrika.

Pilanes National Park is gelegen in de overblijfselen van een enorme vulkaan van ongeveer 1,3 miljard jaar oud. De vulkaan stortte door zijn eigen gewicht in, waardoor het gebied heuvelachtig is met diepe valleien langs hoge kliffen. Het park is vernoemd naar de hoogste berg in het gebied, dé Pilanesberg, een berg van honderden meters hoog. Het gebied werd in 1979 aangewezen als beschermd natuurreservaat. Boerenakkers maakten plaats voor uitgestrekte savannes en waterpoelen, en tijdens Operatie Genesis werden 6.000 dieren in het reservaat (terug)geplaatst. Inmiddels leven in het park zo’n 10.000 dieren, waaronder ook de Ugly Five: de hyena, de gier, de marabou, het wrattenzwijn en het wildebeest.

Pilanesberg NP heeft vier ingangen waarbij je het park in of uit kunt gaan. Onze ingang ligt in het zuidelijke deel van het NP, de Bakubung gate. Onze hotelkamer in Bakubung Bush Lodge ligt vlak bij de ingang. In het park mogen we ook zelf rijden. Het park heeft meer dan 200 kilometer aan wegen. We zijn nog met de middag gamedrive meegeweest, maar morgen maar eens samen in de eigen auto het park echt verkennen.