Pilanes National Park - Bakubung Bush Lodge

Bakubung Bush Lodge is een vakantiepark, met allerlei faciliteiten. Naast een zwembad ligt er op het park een wellnesscentrum, een fitness, een tennisbaan en een kidsclub. Het restaurant is een buffetrestaurant. Onze hotelkamer kijkt uit op de waterpoel. Het knobbelzwijn en haar twee jongen gaan misschien ook wel naar de waterpoel. 

Bij het maken van de foto van het knobbelzwijn lopen ook nog twee apen, op nog geen meter langs. Ze stoeien wat samen en dan gaat een aapje nog even goed poseren voordat ze weg rennen.

Na de intieme accommodaties van de afgelopen dagen is het wel even wennen op Bakubung Bush Lodge. We zijn gewend om met vier of zes personen in het restaurant te zitten of op gamedrive te gaan. Nu zitten we met 22 personen in een safari-jeep en in het restaurant kunnen wel 100 personen eten. De afwisseling is ook wel weer leuk. We zijn anoniem en zorgen weer voor onszelf.

Na een zeer regenachtige avond gamedrive kiezen we ervoor om het Nationale Park alleen met eigen auto te verkennen. De weersvoorspellingen beloven ons dat het tot in de namiddag droog blijft. We staan vroeg op en zijn als een van de eersten in het buffetrestaurant. Bij de receptie kopen we een permit. Voor 95 rand per dag (nog geen € 6) mogen we het park op. Dat zijn hele andere prijzen dan een kaartje voor de dierentuin.

Feitelijk ligt Bakubung Lodge direct naast de ingang van Pilanes National Park. Het landschap van Pilanes National Park werd meer dan 2 miljard jaar geleden gevormd, toen overstromend magma het gebied vormde. Duizenden miljoenen jaren van erosie hebben alleen de dijken en dorpels van de uitgedoofde vulkaan achtergelaten om het reservaat te omringen.Toch wel een vreemd idee, dat we in feite rond rijden in een oude vulkaankrater.  De krater is maximaal 25 km breed en heeft een omtrek van 110 km, een van de grootste vulkanen ter wereld. Wat zal dat een uitbarsting geweest zijn miljarden jaren geleden.

Vooraf hadden we bedacht dat we eerst naar een groot stuwmeer, de Mankwe Dam, zouden gaan, waar veel dieren komen drinken. Onder normale weersomstandigheden een goede plek voor het spotten van wild, maar nu hebben de dieren zoveel keus om water te drinken. 

Bij de dam is ook een uitkijkhut gemaakt vanwaar we de vogels boven de dam kunnen zien cirkelen. In de zomer van Zuid-Afrika overwinteren namelijk veel vogels. Vogels fotograferen is echter best wel moeilijk. De meeste vogels blijven nauwelijks stil zitten. Maar veel vogels zijn nu nat en drogen hun veren. Daarom lukt het om sommige van de prachtige, kleurrijke vogels op de foto te krijgen.

In de verte zien we een rij huurauto’s, herkenbaar aan de witte kleur, staan. Ook komen een paar safari-jeeps aanrijden. Dan zou er toch iets bijzonders te zien moeten zijn? We sluiten gauw aan. Misschien wel honderd ogen speuren in het hoge gras naar ‘iets’. Van onze buurauto horen we dat een leeuw in het gras ligt, nog geen 50 meter van de weg. Hoe iedereen ook zijn best doet, de leeuw laat zich niet zien. Dat is ook zo leuk, of grappig, aan een eigen gamedrive. Iedereen reageert op een geparkeerde auto en kijkt in dezelfde richting. Als we stoppen voor een mooi vogeltje in een boom, stoppen de auto’s achter ons ook. We zien de mensen dan vertwijfeld zoeken naar de Big Five.

Na een korte koffiestop slaan we linksaf, de Tloudrive op, even van de centrale geasfalteerde wegen af. De zijwegen zijn weer goed te doen. Veel regenwater is al weer verdwenen. Wel zien we dat de Makorwane dam teveel water heeft. Het water stroomt aan de andere kant van de dam hard naar beneden.

Voor het eerst steken we zelf door een rivier. Voor Ben natuurlijke een leuke uitdaging om off road te rijden. Op sommige stukken lijkt de weg wel een gatenkaas van potholes. Op de Sefara Drive keren we om. De geulsporen, door de vele regen veroorzaakt, zijn daar te diep en te breed. We willen niet vast komen te zitten. Vraag is wanneer - en misschien wel of - een andere auto vandaag nog langs komt.

Het lukt ons maar niet om de kudde olifanten te spotten, die vanmorgen vroeg op de weg liep. We volgen de verse olifantenpoep. Steeds weer zien we een grote hoop poep liggen, maar het lijkt alsof de poep steeds droger wordt. Zou de kudde toch de andere richting hebben genomen? Of was het poep van een neushoorn, want die zien we wel. Wyseman, we missen je nu al.

Maar we zijn zo dichtbij. De olifantenpoep is nu zo vers dat de gele vlindertjes er nog volop van smullen. En dan zien we een paar auto’s en een safari-jeep stil staan. We rijden er snel heen en sluiten aan. Precies het goede parkeerplekje, moeder olifant loopt met haar kalf zo onze richting op. Nou ja, wel goed verscholen tussen de bomen en struiken dan. Het kalf verschuilt zich weer achter moeder.

Een grote groep impala’s en zebra’s blokkeert de weg. De groep heeft geen haast, wij ook niet hoor. We wachten geduldig tot de dieren de weg weer verlaten.

We slaan weer eens rechtsaf, de Hippo Loop op. Een terechte naam voor de Loop, want we tellen al snel vijf nijlpaarden. Sommige nijlpaarden zijn heel druk bezig. We kunnen moeilijk zien wat ze nou in hun enorme bek oppakken. De twee nijlpaarden op de achtergrond van de foto hebben constant ruzie. Een nijlpaard houdt zich afzijdig van alles en doet een middagdutje. 

En dat is nog niet alles. We zien in totaal ook nog elf giraffen. De impala's zijn nog niet op tien handen te tellen. We hebben het dan nog niet over de kudu's, gemsbokken, aapjes. zebra's en de vele vogels. Wat een verzameling voor onze eerste - zelf gereden - gamedrive.

Vorige dag             Volgende dag