Pilanes National Park - Black Rhino Game Lodge

Na onze twee overnachtingen bij Bakubung verhuizen we naar het Black Rhino Game Reserve, overigens ook onderdeel van het Pilanesberg Nationaal Park. Black Rhino Game Reserve is een privé wildreservaat, opgenomen in het Pilanesberg National Park aan de noordwestelijke kant.

Het zonnetje schijnt. We laden de koffers in de auto en rijden naar de ingang van Pilanesberg Nationaal Park. Black Rhino Game Reserve ligt maar op 45 minuten rijden, dus we kunnen nog wel een paar uurtjes zelf dieren spotten. Althans dat denken we, want het park is gesloten omdat de medewerkers staken. We kunnen dus niet veel anders dan door rijden naar ons laatste overnachtingsadres. Veel te vroeg komen we daar aan. Maar we mogen inchecken, we kunnen alleen onze lodge nog niet in. Het wordt ook nog spannend of de game drive van vanavond doorgaat. Gisteren is de safari-jeep vast komen te zitten in de modder en moest er een reddingsoperatie op gang worden gezet. In deze regio is in een week tijd 500 mm regen gevallen. 

We logeren in Black Rhino Game Lodge. Zolang onze lodge niet beschikbaar is, lopen we een rondje over het kamp. Het terras van het restaurant kijkt uit op een waterdrinkplaats. Langs de oever lopen vogels en schildpadden. Net achter de waterdrinkplaats ligt nog een uitkijkhut, waar we - ongezien voor de dieren - het eventueel voorbijlopende wild kunnen observeren. 

Inmiddels hebben we op ons rondje ook al onze lodge gevonden. We kunnen naar binnen kijken. Volgens ons kunnen we onze lodge wel in. We lopen terug naar de receptie en overtuigen de receptioniste ervan dat de lodge schoongemaakt is. Zo kunnen we anderhalf uur eerder onze koffers uitpakken.

Bij bijna iedere lodge is er 's middags geen lunch, maar een high tea. Eigenlijk zou het een 'high lemonade' moeten heten, want bij allerlei heerlijke hartige en zoete hapjes wordt limonade geserveerd. De eekhoorn nodigt zichzelf ook uit voor de high tea en pakt een broodje. Ook de aapjes zijn onuitgenodigd toch te gast. De aapjes pakken gewoon het eten van je bord.

Na de high tea horen we dat we toch gaan game driven, maar wel een verkorte route over de meer centrale, vlakke wegen. Ook de dieren verplaatsen zich meer naar de randen van het reservaat. Een kudde olifanten trekt de takken van de struiken, direct langs de weg. Bij de olifanten lopen ook nog een paar jonkies van 1 jaar oud. Uiteraard zien we ook weer volop impala's. De gids vertelt ons dat de bijnaam van de impala 'Bush McDonald' is: op iedere hoek van de savanne staan wel impala's.

Voor de ochtenddrive gaat de wekker al om half 5. De gids wil graag uiterlijk 5 uur vertrekken. We kunnen niet binnendoor naar het park. We verlaten het reservaat via onze eigen gate. Ook onze gids ontkomt niet aan alle controles die wij ook iedere keer ondergaan. Eerst wordt een sticker op de voorruit gescand, dan wordt het kenteken van de safari-jeep geregistreerd en als laatste wordt het rijbewijs gescand. De gids raakt enigszins geirriteerd van de controle. Hij pakt zijn rijbewijs aan en geeft direct gas. De slagboom staat echter nog naar beneden en na de botsing schuin naar achter. Op het gemak bekijkt de portier de schade en duwt de slagboom weer recht. Dan loopt hij heel langzaam zijn kantoortje in en pakt de afstandsbediening. We krijgen een groen licht. De gids duwt het gaspedaal nog eens extra in en slaat linksaf. Bij Shepherd's Gate rijden we Pilanes National Park weer in. 

We belanden in een gevecht tussen twee giraffen. Mannetjes giraffen vechten met elkaar door met de nekken tegen elkaar te slaan. Dit doen ze vaak om de baas over de vrouwtjes te worden. Uit onderzoek naar een voorouder van de giraf is gebleken dat de lange nek niet enkel dient om voedsel te verzamelen. De giraf heeft vooral sterke nekwervels om ‘kopstoten’ uit te delen. Hoe langer de nek, hoe sterker de giraf kan zijn. De gevechten kunnen intens zijn.

Wij kijken naar een sparringwedstrijd tussen twee mannetjes, onderdeel van een ritueel dat wordt uitgevoerd tijdens het paarseizoen. Giraffen denken na over hun tegenstander bij een sparringwedstrijd en willen dat het gevecht eerlijk verloopt. Ze kiezen dus een tegenstander die even lang is. Maar dat is nog niet alles. Ook giraffen zijn links of rechts. Als de nekzwaai van de ene giraffe naar rechts is gericht en de zwaai van de andere giraffe naar links, staan ze hoofd aan hoofd zodat ze elkaar van hun favoriete kant kunnen aanvallen. Onze giraffen zijn allebei links of rechts gericht, want ze vechten hoofd aan staart om het gevecht eerlijk te houden. Een gevecht kan echt uren duren. Dat snappen we ook wel, want in de tien minuten dat we staan kijken, is maar een rake klap uitgedeeld. Alle andere keren waren het meer schijnbewegingen, waarbij ze om elkaars nek heen zwaaien.

's Middags pakken we weer op waar we vanmorgen zijn gebleven. We zijn bijna bij het kamp als we horen dat vlakbij ons kamp drie leeuwen zijn gezien. Snel rijden we naar de plek waar de leeuwen gezien zijn. Na een paar rondes om een veld zien we nog net een leeuwin achter een struikje wandelen. Zouden de leeuwen 's middags nog steeds in het veld zijn? En zouden de leeuwen zich nu beter laten zien? We zien geen leeuwen, wel zien we een kudu met haar twee kleintjes het veld inwandelen. Als dat maar goed gaat.

We twijfelen. Zullen we wel of zullen we niet? Ook op onze laatste vakantiedag besluiten we toch maar de wekker op half 5 te zetten. Thuis kunnen we altijd nog uitslapen. En iedere game drive heeft wel een verrassing.

Alhoewel de verrassing wel lang op zich laat wachten. Het lijkt wel of alleen de vogels wakker zijn. En dan slaat onze gids rechtsaf. Voor ons zit een leeuwin, nog net op de weg. Bijna kruipend rijden we naar haar toe. Op misschien een paar meter afstand van de leeuwin stoppen we. De leeuwin kijkt strak voor haar uit. Zij observeert een groep impala’s, die iets verder op de heuvel staat. Wanneer een impala zich iets uit de groep begeeft, zien we dat de leeuwin haar spieren spant. Ze wikt en weegt en ontspant weer. De impala’s zien de leeuwin niet en kauwen op het gras. Minutenlang zit ze stil. Op ons reageert ze niet.

Onze gids heeft inmiddels doorgegeven dat we een leeuwin zien. Van alle kanten komen safari-jeeps aanrijden. Twee rijen dik, half geparkeerd langs de weg, we tellen al gauw negen jeeps. We moeten plaats maken, zodat ook de andere toeristen de leeuwin kunnen zien. De leeuwin kijkt ons strak aan. We rijden achteruit en zien dat de leeuwin de ‘jacht’ opgeeft. Ze steekt de weg over en laat zich in het gras vallen. We zien dan ook gelijk hoe moeilijk het is om dieren te spotten die in het gras liggen. We weten precies waar ze ligt, maar zien haar amper liggen. Goed verstopt voor de safari-jeeps, die nu nog komen aanrijden.

We gaan de koffers inpakken. Zondag tegen middernacht vliegen we naar huis. Bedankt voor alle reacties, leuk dat jullie ons gevolgd hebben.

Vorige dag