Olympic National park (dag 2)

augustus 23, 2018

In West-Amerika is het ‘air quality alert’ van kracht. Door de vele bosbranden, nauwelijks regen, zit de lucht nu zo vol asdeeltjes dat ouderen, kinderen en mensen met longproblemen geadviseerd worden om een mondmasker te dragen als ze naar buiten gaan. Het is al dagen vreemd om te zien dat het onbewolkt is en de blauwe lucht toch niet te zien is. Metereologen verwachten dat de lucht morgen gaat verbeteren. De temperatuur gaat terug naar rond de 15 graden. En we kennen tot nu toe alleen maar temperaturen rond de 30 graden. Dat wordt een trui opzoeken in de koffer.

De regenwouden liggen in laag gelegen valleien aan de westzijde van de Olympic Mountains. Ieder jaar valt hier gemiddeld 4 meter regen. In de zomer is het vaak mistig. Ook vandaag is het typisch regenwoud-zomerweer. Het luchtvochtigheidspercentage ligt vandaag op 87%. Het drukst bezochte regenwoudgebied van het park is Hoh Rain Forest. En daar gaan wij vandaag ook een kijkje nemen.

Over de Upper Hoh Road rijden we de Hoh vallei van het Olympic National Park binnen. De vallei is ontstaan door gletsjers die vanuit de bergen naar de zee gleden. Hoh is het Indiaanse woord voor snel stromend water. In de rivier stroomt nog weinig water. De rivier ligt vol met boomstammen.

Langzaam verandert het bos. Op de stammen en takken groeit mos. Steeds minder zonlicht valt er op de grond. De bomen worden steeds langer en groter. In de vallei staan veel sitkaspars. Door de overvloedige regenval en de mist groeien deze bomen uit tot reuzen van soms wel 90 meter hoog. De weg eindigt bij het Hoh Rain Forest Visitor Center.

Bij het Visitor Center start een aantal korte wandelpaden door het tropisch regenwoud. Omdat het allemaal korte trails zijn, lopen we ze allemaal. We beginnen met de Mini Trail (400 meter), maar verdwalen zelfs op zo’n korte wandeling. Later ontdekken we dat het allemaal niet zo ingewikkeld is. De mini trail is onderdeel van de andere twee wandelingen.

We slaan daarom maar linksaf en volgen de bordjes van de Hall of Mosses Trail. De naam zegt het eigenlijk al. We zien allemaal bomen die bedekt zijn met groene en bruine mossen. Een boom die over het wandelpad is gegroeid en links van het pad weer de grond in is gekropen, verwelkomt ons.

De planten vechten om iedere centimeter van de bodem. En is er geen plek meer op de bodem, dan word je een plant die leeft op een andere plant, de zgn. Epiphytes.

Na de lunch lopen we nog de Spruce Trail, ook een rondwandeling van 2 kilometer. De wandeling loopt deels langs de Hoh River. Zaden ontkiemen op omgevallen, rottende bomen. De wortels van de planten boren door de boomstam in de bodem. Wanneer de boomstam helemaal is weggerot, blijven de eromheen gegroeide bomen met hun benen krom staan, gebogen om de plek waar ooit die stam lag. Een boom op stelten noemen ze dat.

‘s Middags doen we het rustig aan. Een glaasje wijn, een boek, een haakwerkje, een flauw zonnetje, op de veranda. Het wordt al gauw frisser. We trekken een lange broek aan en gaan naar binnen.