Ezeltjes op Bonaire

Op Bonaire leven honderden ezels in het wild. In de 17e eeuw werden de ezels door de Spanjaarden naar het eiland gebracht om als werkdier te worden gebruikt. Toen de ezels niet meer nodig waren, werden ze aan hun lot over gelaten. Vanaf ons balkon zien we we een groepje van vijf ezels op zoek naar voedsel. Langs de weg staan nog een paar bomen met groene blaadjes. Ze eten er wat van, maar zoeken toch vooral op de verdorde grond naar voedsel.

Veel ezels sterven op Bonaire van de honger, door uitdroging of een ziekte. Daarnaast zijn ezels regelmatig slachtoffer van mishandeling of het verkeer. Op het eiland is sinds 1993 een ezelopvang. Donkey Sanctuary Bonaire zet zich in om alle ezels van Bonaire een beschermd leven te geven. Wanneer er een melding binnenkomt van een in het wild levende ezel in nood, gaan vrijwilligers op pad om het dier te helpen. Als de dieren hersteld zijn, worden zij de rest van hun leven in Donkey Sanctuary Bonaire liefdevol verzorgd. We fietsen er op ons gemak naar toe.

Bij de ingang worden we zeer hartelijk ontvangen. We krijgen een enthousiast verhaal over de ezels op Bonaire en wat Donkey Sanctuary Bonaire doet. Aan het eind van het verhaal vertelt de medewerkster enigszins verontschuldigend dat de toegangsprijs 7 dollar per persoon is. Per maand kost het ruim 21.000 dollar om de 600 ezels op de opvang te kunnen verzorgen. En de opvang is toch nog grotendeels een particulier initiatief van een Nederlands echtpaar. Inmiddels zijn er wel afspraken met Bonaire en krijgen zij subsidie, maar dat is bij lange na niet genoeg. Met de toegangsprijs, giften, sponsoring en adopteren van ezels wordt geld ingezameld.

We lopen eerst naar de zorgwei. Hier staan ezels die extra zorg nodig hebben, bijvoorbeeld vanwege een verwonding of een ziekte. Ook moeders met veulens en verweesde veulens staan in de zorgwei. Nog geen twee weken geleden is er weer een veulen geboren. Ook zien we een ezel die aangereden is en een gebroken voorpoot heeft. De poot is in het gids gezet. Tegenover de zorgwei worden de bejaarde ezels verzorgd. Een van de ezels is zelfs al 42 jaar. De overige ezels lopen vrij rond. We fietsen door het gebied heen. Iedere keer dat we stoppen, komen de ezels nieuwsgierig bij ons kijken. De fietsen zijn heel interessant. Helaas kunnen we bij de receptie geen wortelen kopen. In het weekend is het druk geweest en het voer is op.Toch blijven de ezels bij ons staan, voor een beetje aandacht en een aai.

Het park is 60 hectare groot. We hebben op Bonaire nog nooit zo'n droog en dor gebied gezien. Er is geen grassprietje te zien. De bomen zijn helemaal kaal. Per dag is er daarom 430 kg paardenvoer en 15 balen hooi nodig.

We fietsen door naar Sorobon Beach. Sorobon Beach ligt aan de zuidkant van Lac Bay en is een van de mooiste stranden van Bonaire. De meeste stranden van Bonaire zijn koraalstranden. Er is weinig zand. Sorobon Beach heeft fijn hagelwit poederzand dat overgaat in azuurblauw ondiep water van Lac Bay: een echt Bounty-strand. Met de wind op Bonaire en het ondiepe water een prachtige plek om te windsurfen.

We lunch in 'Hang out' en kijken naar de windsurfers. Een prachtige plek, zo anders dan de westkust.

Na de lunch lopen we - toch wel met lood in de schoenen - naar de fietsen. Inmiddels zitten we aan de andere kant van het eiland en dan is het toch wel een heel stuk terug fietsen. We fietsen in de hete zon, zonder enige schaduw, over een kronkelig geasfalteerde weg. De meren zijn bijna allemaal opgedroogd, behalve bij het Mangrovebos. Daar is het heel groen. Onderweg zien we een verongelukte flamingo langs de weg liggen. We trappen en trappen. De versnelling gaat steeds lager, de snelheid wordt steeds minder. Aan de weg lijkt maar geen einde te komen. Na tien kilometer, waarover we meer dan een uur doen, zijn we weer in de bebouwde kom. We vinden een boom waar we in de schaduw iets kunnen drinken. En dan gaat het snel. Blijkbaar hebben we de hele weg 'geklommen' want we dalen nu rap en staan binnen een paar minuten in Kralendijk. Dan moeten we nog wel vier kilometer, maar we hebben nu veel meer wind en schaduw. Het appartement komt steeds dichterbij. Op de laatste rotonde komen de fietsen amper nog vooruit. Op de parkeerplaats leunen de dames helemaal kapot over de fiets. We zijn thuis. Vandaag maar niet snorkelen.

Volgende dag      Vorige dag