Mangroves

We doen het 's ochtends rustig aan en luieren op het balkon met de Nintendo DS en de laptops op de tafel. Daarna gaan we even zwemmen. Bij het appartementencomplex is een tuin met daarin een zwembad. De tuin zit op slot. Aan onze sleutelbos hangen zes sleutels, maar geen enkele sleutel past. Ook bij een tweede keer proberen passen de sleutels nog steeds niet. Ben fietst naar de receptie, 2 km verderop. Ze geloven Ben niet, maar uiteindelijk krijgt hij toch de reservebos met drie sleutels mee. En dan gaat het hek wel open. Met onze snorkels gaan we het zwembad in. Bij het snorkelen in de zee hebben we last van water in de snorkelbril. In alle rust kunnen we nu de bril instellen. Voor het beslaan van de bril hebben we nog geen oplossing. Spuug en gel werken in ieder geval niet.

‘s Middags fietsen we naar het Mangrove Info Centervan Bonaire, een afstand van 10 km. Het laatste gedeelte van de route is niet meer geasfalteerd. We rijden over een onverharde rode zanderige ondergrond met veel stenen. De mountainbike met de brede, dikke banden komt hier goed van pas. Luid toeterend en zwaaiend passeert een auto. Een plagerijtje of een hart onder de riem? In ieder geval het zand stuift op en de stofwolk dwarrelt tientallen meters over ons neer.

Het mangrovebos bij Lac Bai is onderdeel van het Bonaire Marine Park. De mangrovebossen zijn een groot contrast met de rest van het eiland. De mangrovebossen zijn ongeveer 850 jaar oud. Bonaire stijgt ieder jaar 0,03 mm. Over 800 jaar zullen de mangroves vermoedelijk verdwijnen omdat de waterstand dan te laag is.

Vanaf het Mangrove Info Center kun je een kayaktocht maken. In de mangroves mag je alleen onder begeleiding van een gids kayakken.

Om half drie start onze kayaktour met onze gids Clyde. Na een korte uitleg over de beschermende functie van de mangroves, zowel voor mens als dier, stappen we in de kayak. De eerste uitdaging start direct.We kayakken door een haag van wortels naar een breder gedeelte. Het is prachtig. Er staat een behoorlijke stroming die steeds sterker wordt naarmate het opener is. In de verte zien we Sorobon liggen. We steken het meer over. De golven spetteren op de kayak en op ons.

Tijdens de kayaktocht is het ook mogelijk om te snorkelen. Nadat we het meer overgestoken zijn, komen we op de snorkelplek.  Het is nog niet zo eenvoudig om uit een kayak te stappen zonder de grond te voelen. Toch wel een beetje onhandig zet ik mijn beide benen op de rand en zet af, waardoor de kayak met Laura natuurlijk omslaat. We liggen dubbel van de lach, zoeken al onze spullen, die overal drijven, weer bij elkaar en zetten onze snorkelbrillen op. Op de heenweg hebben we de stroming mee. Eigenlijk zien we weinig omdat de stroming zo sterk is dat we veel te hard gaan. Af en toe pakken we een paar wortels vast om even om ons heen te kunnen kijken. Het is moeilijk om foto's te maken. We zien wortels met mooie gekleurde

(oranje en paarse) sponzen. Tussen de wortels zwemmen vissen. Een groot deel van de vissen verblijft eerst in het dichte bos van de mangrove, voordat ze naar het rif zwemmen. De mangroves zijn een soort kraamkamer, waar de jonge vissen veilig zijn voor de grotere roofvissen.

Terug zien we nauwelijks nog iets. Eigenlijk is het meer een overlevingstocht waarin we heel hard moeten zwemmen om nog een beetje vooruit te komen. Na iedere paar meter pakken we weer de wortels vast, nu om even uit te rusten. Onder water zien we alleen maar luchtbellen en opstuivend zand. We snorkelen niet, we crawlen met een snorkel op naar de kayakken terug. Overigens wel weer heel leuk en spannend. Uiteindelijk komen we terug op de plek waar de kayakken aan elkaar gebonden liggen.

Nu was het uitstappen een uitdaging, hoe komen we nu weer in de kayak? Clyde helpt ons en houdt de kayak vast. Met de handen op de rand tillen we onszelf er weer in. Net op tijd, want onder ons zwemt een hele grote kreeft. Onderweg zien we ook nog een paar vissen die heel hoog en ver over het water springen. We kayakken op ons gemak weer terug naar het Mangrove Center. De twee uur durende kayaktocht duurde uiteindelijk drie uur. Een echte aanrader.

Het begint al een beetje te schemeren als we weer terug fietsen. Nog aan de onverharde weg ligt een meer waarin inmiddels een heleboel flamingo's zijn neergestreken. We blijven even kijken en fietsen weer verder.

In tegenstelling tot gisteren is het vandaag weer heerlijk om te fietsen. Met de wind in de rug, nog een flauw zonnetje en een heerlijke temperatuur fietsen we terug naar ons appartement. We gaan ons avondeten maken.

Volgende dag      Vorige dag