Snorkelen bij Andrea I

Na een kopje thee op het balkon fietsen we weer naar de supermarkt om boodschappen te halen. We fietsen langs de prachtige westkust van Bonaire. In het ondiepe azuurblauwe water deinen vissers- en zeilbootjes zacht heen en weer. De hengelaars zijn ook al vroeg op en werpen de hengels uit. Rechts van ons zien we het eiland Klein Bonaire. Een prachtige fietsroute die we helaas - vanwege eenrichtingsverkeer - terug niet mogen fietsen. Terug fietsen we over de hoofdweg van Bonaire. Een weg vol scheuren en gaten in het asfalt. Met windkracht 5 in de rug zijn we zo weer terug.

Tijdens het ontbijt zoeken we uit waar we vandaag gaan snorkelen. Op ruim 6 km van ons appartement, ligt Weber's Joy. We volgen de kustweg in noordelijke richting. Onderweg passeren we de ontziltingsinstanties die we vanaf ons balkon zien liggen. We fietsen door Hato, een klein plaatsje vol met Nederlandse plaatsen als straatnaam. Ook Kaya Schiedam en Kaya Rotterdam zien we op de straatnaambordjes staan. Links en rechts steken geitjes de weg over, zich niks aantrekkend van enige verkeersregels. Met af en toe kleine klimmetjes komen we bij een onbewoond huisje. Tegenover het huisje is de duikplaats Weber's Joy.

Een trapje leidt ons naar een strandje, bestaande uit koraalstenen, in een afgesloten baaitje. Vanaf de kant hebben we al onze twijfels. Volgens de duikgids lopen we makkelijk het water in. Maar dat valt vandaag tegen. De branding is hevig. Golven slaan op de rotsachtige bodem. Het lukt ons niet eens om door de branding te komen. We worden heen en weer geslingerd, slaan tegen de rotsen aan. Onder de schrammen en schaafplekken komen we de zee uit. We besluiten terug te fietsen en stoppen bij de duikplek Andrea I.

Andrea I heeft een lang, smal strand dat voornamelijk uit koraal bestaat maar ook wat kleine stukjes zand heeft. Met een geel geverfde rots is aangegeven wat de beste plaats is om te water te gaan. Er zijn wel een aantal gaten waardoor je voorzichtig moet lopen. Onervaren - of onhandig - als we zijn trekken we aan de kant al onze vinnen aan. Dat werkt niet. Een ervaren duiker geeft ons als tip mee om toch echt pas de vinnen aan te doen wanneer je in het water ligt. We volgen het advies op en proberen het in dieper water nog eens, maar om de een of andere reden passen de vinnen onder water niet. Laura komt niet makkelijk in haar vinnen en bij mij gaan de vinnen steeds uit. Eigenwijs als we zijn, blijven we het proberen tot we toch maar eens onder de vinnen kijken. En ja hoor, we hebben elkaars vinnen aan. We ruilen de vinnen om en kunnen eindelijk snorkelen.


Bij het koraal zwemmen veel vissen. We zien de papagaaivis en de parelkoffervis weer. Een hele mooie vis is de gekroonde keizersvis die we op twee plekken - steeds weer op de zij - zien zwemmen. Ook de trompetvis passeert ons weer. Op de - witachtige - bodem zien we een gele reuzenhersenkoraal. Verderop zien we de zeebarbeel met een prachtige gele staart.

We blijven ruim anderhalf uur in het water, steeds weer op zoek naar nieuwe vissen. Met flippers aan lijken we onvermoeibaar. We komen deze vakantie zeker nog een keer terug om te zoeken naar de schildpadjes die hier zeegras eten.

Vanaf Andrea I is het nog maar een klein stukje terug naar het appartement. We hebben wel regelmatig de wind half tegen, maar zijn eigenlijk eerder dan verwacht al weer terug. Weer een heerlijke dag! Uitgeput van het fietsen en snorkelen vallen we op de bank.

Volgende dag      Vorige dag