Route Page - WilliamsAfstand 274 km (werkelijk)
Bij het ontbijt krijgen we de al veelbesproken pannenkoeken van Jim en Verda. De Amerikanen ontbijten veel met havermoutpap. Bij de ontbijtbuffets in de hotels ligt er altijd genoeg van. Als we naar de grijze pap kijken, hebben we al geen trek meer. We hebben al een paar pannenkoeken op, overgoten met een heerlijke botersiroop, en ze smaken prima. Wel verbazen we ons over het dikke beslag. Jim geeft ons het recept en vertelt erbij dat het havermoutpannenkoeken zijn. Een truc uit het verleden om de eigen kinderen havermout te laten eten. Voor hun memorialboek schrijven we nog een bedankje en maakt Jim een foto van ons. Met een stapel pannenkoeken in onze rugzak en een knuffel nemen we afscheid van hen.
Op het ochtendprogramma staat een bezoek aan de Antelope Canyon. De Antelope Canyon bestaat uit twee kleine canyons, Lower Antelope Canyon en Upper Antelope Canyon. We gaan naar de Upper Antelope Canyon, die we alleen mogen bekijken onder begeleiding van een gids. Thuis hebben we de tour van 10.15 uur bij Overland Canyon Tours al geboekt. We hebben voor dit bedrijf gekozen, omdat we op internet gelezen hebben dat dit bedrijf met groepjes van maximaal acht personen de Upper Antelope bezoekt. We krijgen allemaal een flesje water. Met vier dichte jeeps rijden we naar de canyon. De laatste zes kilometer rijden we over rul zand. De jeep slipt alle kanten op. Het lijkt wel rijden op ijs.
Upper Antelope Canyon is ongeveer 90 meter lang. De wanden zijn gemiddeld 40 meter hoog. Via een smalle opening in een rotswand lopen we naar binnen. Op een aantal plaatsen schijnt de zon al voorzichtig door de openingen naar binnen. De lichteffecten zijn prachtig. Omdat we vroeg zijn, zien we met het blote oog de lichteffecten minder goed. We bekijken de canyon veelal via onze foto’s. Onze Indiaanse gids Vivian is geen prater. Andere gidsen van Overlangd Canyon Tours vertellen meer over (de geschiedenis van) de canyon. Vivian geeft ons een workshop fotografie. Zo luisteren we met een oor naar de gids van de andere groep, en leren we van Vivian hoe en waar we het beste foto’s kunnen maken. Ze pakt onze camera, stelt de camera voor ons in, zet ons op de goede plek en we maken de foto. We leren snel. De foto’s worden steeds mooier. Op de terugweg schijnt de zon al meer de canyon in. We zien nu de lichteffecten ook zonder camera. 
Rond het middaguur de canyon bezoeken is wellicht beter voor de lichteffecten. Nadeel is dan wel dat het aantal fotograferende toeristen verdrievoudigt. We zien op de terugweg hoe de toeristen schuifelend achter elkaar de canyon door lopen. In de canyon lopen groepen van verschillende organisaties. De groepen van Overland Canyon zijn het kleinst. We zien bij andere organisaties groepen van soms wel zestien personen. De persoonlijke aandacht is dan logischerwijs minder. De canyon is op sommige plaatsen heel smal. Elkaar passeren lukt alleen als we beiden onze buik inhouden. Eigenlijk is het veels te druk in de canyon. Er lopen honderden mensen.
Op onze weg naar de South Rim van de Grand Canyon stoppen we nog even bij de Glen Canyon Dam en het uitkijkpunt Horseshoe Bend, waar de Coloradoriver zich 270 graden om een rots kronkelt. Daardoor krijgt de rivier de vorm van een hoefijzer. We rijden richting de South Rim. De lucht boven de South Rim is heel donker. We besluiten de South Rim deze vakantie over te slaan en direct naar ons hotel te rijden. Onderweg zien we de hagel nog op de rijksweg liggen. Om half 6 zijn we bij ons hotel in Williams. De bordjes van Historic Route 66 hangen al aan de lantarenpalen.
Days Inn
2488 West Route 66
Williams
Website
Beoordeling booking.com: 8,2
Recensies booking.com
