
Afstand 274 km (werkelijk)

Bij het ontbijt krijgen we de al veelbesproken pannenkoeken van Jim en Verda. De Amerikanen ontbijten veel met havermoutpap. Bij de ontbijtbuffets in de hotels ligt er altijd genoeg van. Als we naar de grijze pap kijken, hebben we al geen trek meer. We hebben al een paar pannenkoeken op, overgoten met een heerlijke botersiroop, en ze smaken prima. Wel verbazen we ons over het dikke beslag. Jim geeft ons het recept en vertelt erbij dat het havermoutpannenkoeken zijn. Een truc uit het verleden om de eigen kinderen havermout te laten eten. Voor hun memorialboek schrijven we nog een bedankje en maakt Jim een foto van ons. Met een stapel pannenkoeken in onze rugzak en een knuffel nemen we afscheid van hen.

We krijgen allemaal een flesje water. Met vier dichte jeeps rijden we naar de canyon. De laatste zes kilometer rijden we over rul zand. De jeep slipt alle kanten op. Het lijkt wel rijden op ijs.





Rond het middaguur de canyon bezoeken is wellicht beter voor de lichteffecten. Nadeel is dan wel dat het aantal fotograferende toeristen verdrievoudigt. We zien op de terugweg hoe de toeristen schuifelend achter elkaar de canyon door lopen. In de canyon lopen groepen van verschillende organisaties. De groepen van Overland Canyon zijn het kleinst. We zien bij andere organisaties groepen van soms wel zestien personen. De persoonlijke aandacht is dan logischerwijs minder. De canyon is op sommige plaatsen heel smal. Elkaar passeren lukt alleen als we beiden onze buik inhouden. Eigenlijk is het veels te druk in de canyon. Er lopen honderden mensen.

We rijden richting de South Rim. De lucht boven de South Rim is heel donker. We besluiten de South Rim deze vakantie over te slaan en direct naar ons hotel te rijden. Onderweg zien we de hagel nog op de rijksweg liggen. Om half 6 zijn we bij ons hotel in Williams. De bordjes van Historic Route 66 hangen al aan de lantarenpalen.
Days Inn
2488 West Route 66
Williams
Website
Beoordeling booking.com: 8,2
Recensies booking.com