Op weg naar Welgevonden Game Reserve

Op naar de volgende safari bestemming! Maar niet voordat we in de vroege ochtend nog een laatste regenachtige game-drive hebben gereden. 

Het is zomer in Zuid-Afrika. En bij zomer denk je aan lekkere temperaturen en de zon aan een strakblauwe lucht. In de zomer valt in deze regio best wel veel regen, maar het lijkt nu wel regenseizoen. Er valt net zo makkelijk 30 mm regen per dag. Temperatuur ligt wel boven de 20 graden, maar het regenachtige weer en een open jeep, we zijn blij dat we onze winterjas bij ons hebben.

Ondanks de regen is de laatste gamedrive in Mabula Private Game Reserve geweldig. Daar zag het in het begin niet naar uit. Af en toe zien we zebra’s, impalas en wilde beesten onder de bomen schuilen voor de regen. Maar op de radio van de gidsen is het stil, heel stil. Niemand meldt dat ze wildlife spotten. ‘Another day at the office’, meldt de centralist. We rijden rond, maar zien zelfs vele kilometers helemaal geen dieren. En dan horen we op de radio dat cheetahs gezien zijn vlak bij Kwafubesi, ons kamp. Het wordt nog erger. Ook de bruine hyena loopt daar weer rond. De hyena had de dag, voordat wij aankwamen, zelfs langs de tenten gewandeld. We zijn ver weg van Kwafubesi, maar we gaan het proberen. Zo snel als we kunnen, rijden we terug. Dat valt niet altijd mee, zeker niet als een giraffe geniet van haar ontbijt groene blaadjes, die aan deze boom vast het lekkerste zijn. Ze gaat echt niet opzij. Na een paar minuten mogen we weer rijden. We zijn er bijna. Op de radio horen we dat de cheetahs uit het zicht zijn geraakt. Maar wat een geluk hebben wij. Vanuit de struiken komen de cheetahs tevoorschijn en lopen zo voor onze jeep langs. Naast onze jeep gaan ze op de grond liggen. Ze likken elkaar helemaal schoon. Blijkbaar was hun ontbijt een jonge zebra. We genieten van het tafereel, echt geweldig. Van links komen dan ook nog vier neushoorns aangelopen (op verzoek van het reservaat plaatsen we geen foto). 

We maken even een korte koffiestop, met weer de lekkerste vers gebakken koekjes. Nog even naar de dam, die gisteren niet bereikbaar was door het vele regenwater en een sterk stromende rivier over de weg. Heeft net een krokodil een dier gepakt dat dacht op zijn gemak een slokje water te drinken. Af en toe steken twee zwarte hoefjes boven het water uit.

Veel te laat zijn we weer terug. We pakken een muffin en springen in de jeep, die ons weer naar de auto brengt. Wat een geweldige plek Kafubesi Tented Camp. Vriendelijke mensen, geweldige service en een prachtig reservaat. Grote kans dat je ook bijzondere dieren spot.

Eerst rijden we in Bela-Bela nog even langs de apotheek. Ben heeft vlak voor de vakantie een hele lelijke ontsteking op zijn rug gekregen. Helaas was de antibioticakuur van zeven dagen niet genoeg om de enorme krater in zijn rug te laten herstellen. Met de huisarts hebben we contact gehad en zij besloot nog een herhaalrecept te schrijven. En dan zit je in Zuid-Afrika, midden in een reservaat. Gelukkig hebben we tegenwoordig Google. Zo zien we dat in Bela-Bela een apotheek zit, die zelfs op zondag een paar uurtjes open is. Via de Whatsapp leggen we de situatie uit. Geen probleem hoor, de antibioticakuur ligt zondag voor ons klaar. Helaas weet de medewerker achter de balie nergens van. Zonder recept van een Zuidafrikaanse arts mag ze geen medicijnen geven. Maar voor 75 Rand kunnen we wel een recept kopen. Een collega springt ertussen. Eind goed, al goed. Ook voor de andere zieke met een zware verkoudheid en een oorontsteking. Paracetamol doet wonderen in de vakantie.

We rijden door naar het Welgevonden Game Reserve, een wildreservaat dat 3x zo groot is als het reservaat van Mabula. We rijden door het Waterberg Biosphere Reserve, dat uitgeroepen is tot UNESCO Werelderfgoed gebied. De groene Waterbergstrook in de verder vrij droge provincie Limpopo is een ongerept natuurgebied met vele nationale parken en natuur- en wildreservaten. Langs de weg staat regelmatig een kraampje met spulletjes. Dus lopen de inwoners ook langs de weg met hun boodschappen. Maar ook spelende kinderen die langs de weg tikkertje spelen. We houden af en toe ons hart vast. Toch mogen we 80 en soms zelf 100 rijden.

De auto parkeren we op de beveiligde parkeerplaats bij de toegangspoort. Met de eigen auto rijden is ook in dit reservaat verboden. Alleen jeeps mogen door het reservaat rijden en zelfs daar is een limiet per dag aan gesteld. Veel toeristen kiezen daarom voor andere reservaten.

Over een onverharde weg hobbelen we nog eens 70 minuten in een jeep naar de Inzalo Safari Lodge, waar we drie nachten logeren. Het waterpeil staat in de rivier zo hoog dat we met de jeep er niet meer doorheen kunnen rijden. Ook niet echt erg, want krokodillen vinden het hoge waterpeil zeer aantrekkelijk.

Ook hier staan weer vijf 'tenten'. Elke tent heeft een eigen terras met zwembad en een badkamer met binnen- en buitendouche. Vanaf ons eigen terras, in het zwembad of onder de buitendouche, kijken we zo op de rivier Sterkstroom en de kliffen van Waterberg.

Het reservaat werd in 1993 een beschermd natuurgebied. Verschillende boerderijen werden samengevoegd. De hekken werden verwijderd. In het gebied leefden toen al veel luipaarden. Later zijn ook andere leden van de Big Five teruggeplaatst. Inmiddels heeft het reservaat de grootste populatie witte neushoorns in heel Afrika. Ook andere - meer zeldzame - dieren kunnen we hier wellicht spotten, zoals de bruine hyena, caracal, aardwolf en aardvarken.

                                           Vorige dag                                 Volgende dag