Lake Mývatn

Het zonnetje schijnt flauwtjes de slaapkamer in. We pakken onze spullen weer bij elkaar en rijden verder Oost-IJsland in. De ringweg liep altijd langs de oostzijde van de Eyjafjörður naar het noorden om vervolgens over de Víkurskarð bergpas naar het oosten af te buigen. In de winter valt er bij deze bergpas veel sneeuw. De wegen zijn dan slecht begaanbaar. Daarom is er een paar jaar geleden een tunnel, de enige toltunnel in IJsland, aangelegd, waardoor de automobilisten niet meer over de bergpas hoeven te rijden. In de zomer zijn de wegen langs de Eyjafjörður echter prima te rijden. Weliswaar rijden we over de bergpas 2 kilometer om, maar een donkere tunnel of uitzicht op het fjord is geen moeilijke keus.

We stoppen bij de waterval Godafoss. Godafoss betekent waterval van de goden en is een van de grotere watervallen in IJsland. Het verhaal gaat dat een heidense priester moest beslissen of IJsland de Noorse goden zou blijven aanbidden of over zou stappen op het Christendom. De priester beslist dat IJsland Christelijk wordt. Om zijn beslissing te symboliseren, nam hij de standbeelden van de Noorse goden mee en gooide ze in de waterval. 

Vanaf het parkeerterrein is het maar een klein stukje lopen naar de waterval. Het water stort over een breedte van 30 meter zo’n 12 meter de diepte in. De waterval wordt door rotsen in vier stukken verdeeld. Wij vergissen ons in het parkeerterrein. Bij het toeristische parkeerterrein, met een restaurant en souvenierswinkel, kunnen we via een smal pad naar de rivieroever afdalen, met misschien toch wel het allermooiste uitzicht op de waterval. Het is niet de makkelijkste wandeling, want de stenen zijn goed nat van het vallende water. Veel toeristen wagen het erop. Wij rijden door naar Lake Mývatn. 

Lake Mývatn ligt in een zeer actief vulkanisch gebied. Rondom het meer zijn vele bezienswaardigheden, die we vandaag gaan bekijken. Mývatn betekent "muggenmeer". In de zomer - op windstille dagen - komen uit het water dansmuggen. In het water van het meer leven muggenlarven en veel vis, een eldorado voor vogels.  

De pseudokraters Skutustadagigar liggen aan de zuidzijde van het meer. Hete lavastromen bedekten het meer. Het water onder de lava verdampte door de hitte, maar kon door de lava niet weg. De druk bouwde zich op tot de druk zo groot was dat er een ontploffing plaatsvond (in feite vergelijkbaar met een geiser) en een kleine krater ontstaat. Pseudokraters zijn zeer zeldzaam op aarde. In IJsland komen ze wel in verschillende gebieden voor.
Onlangs is ontdekt dat op de planeet Mars ook kraters zijn die gevormd lijken te zijn door stoomexplosies. Voor de wetenschappers worden de pseudokraters op IJsland dus steeds interessanter.

Langs de westkant loopt een korte wandeling. We wandelen tussen en om de kraters. Bij de kraters kunnen we met een trap naar de top lopen en zo een betere indruk te krijgen van dit bijzondere landschap. Vanaf de lucht is het landschap nog veel spectaculairder. Helaas hebben we geen drone. Om toch een indruk te kunnen geven van het bijzondere landschap, hebben we een foto van internet gebruikt.

Bron: icelandtravelguide.is

Na een koffiestop, met deze keer heerlijke appelcarameltaart, rijden we langs het meer naar het lavaveld Dimmuborgir. Het lavaveld ligt vol met torenhoge rotsformaties. Rondom de rotsformaties liggen grote lavagrotten. Alleen op de bodem van de oceaan, voor de kust van Mexico, zijn deze lavaformaties ook te zien. De rotsformaties zijn dan ook op een bijzondere manier ontstaan. Tijdens de vulkaanuitbarsting stroomde lava over het koude water. Het water begon te koken terwijl de lava tegelijkertijd snel afkoelde. Door de lava schoten zgn. stoomkolommen. Deze kolommen zijn gestold tot de massieve formaties van lavasteen en grotten in Dimmuborgir.

Door het lavaveld lopen zes gemarkeerde wandelroutes. De routes sluiten op elkaar aan. De lavavelden zijn prachtig. Zwarte rotsformaties in allerlei vormen, omringd door gele en rode struiken. Terug nemen we het lichtblauwe wandelpad. Bij het begin van de trail van 1,6 kilometer worden we gewaarschuwd, dat de trail moeilijk is. Sommige stukken zijn zeker uitdagend, maar met elkaar klauteren we over de rotsen. We genieten van de prachtige omgeving en de wandeling. 

Jon Snow uit de serie Games of Thrones is hier ook geweest met het wildling kamp van Mance Rayder. Maar niet alleen Jon Snow heeft het lavaveld bezocht. Ook de Yule Lads lopen regelmatig rond in het lavaveld. De Yule Lads wonen in een van de vele grotten in dit gebied. Al gauw vinden we de grot. De grot is verlaten, maar de Yule Lads kunnen niet ver zijn. De was hangt nog aan de waslijn te drogen.

Toch maar weer een verhaal uit de IJslandse traditie. In de zomer slapen de Yule Lads veel. In december zijn de Yule Lads heel actief en komen ze naar de bewoonde wereld. Dertien dagen voor Kerstmis komt de eerste Yule Lad naar de dorpen. Iedere dag vertrekt er weer een Yule Lad uit Dimmuborgir. De laatste vertrekt op 24 december. Kinderen mogen hun schoen in de vensterbank van hun slaapkamer zetten. De Yule Lad die als eerste in het dorp is, legt een klein cadeautje in de schoen. De laatste Yule Lad legt het grootste cadeau in de schoen. Of een rauwe aardappel als het kind zich niet gedraagt.
Na Kerstmis keren de Yule Lads één voor één terug naar hun grot in Dimmuborgir, in dezelfde volgorde als waarin ze in het dorp zijn aangekomen. De laatste Yule Lads komt op 6 januari weer terug.

Met de auto rijden we door naar de trail, die loopt naar de vulkaan Hverfell. Vanaf Dimmuborgir is het ook mogelijk om naar de vulkaan te wandelen, maar deze trail is zeer uitdagend. Er zijn makkelijkere trails. En we hebben vakantie, dus we kiezen voor de ‘luie’ wandeling. Lui is wel een verkeerd woord. Vanaf de parkeerplaats loopt direct een wandelpad naar de vulkaan. In 600 meter overbruggen we 90 meter hoogteverschil. Voetje voor voetje stappen we omhoog. Vechtend tegen de tegenwind en het vulkanische as dat omhoog stuift en tussen onze tanden belandt. Eenmaal op de top zien we een krater vol vulkanisch as, van 1 kilometer breed. We kunnen om de krater heen lopen, een wandelroute van 3,2 kilometer. Zoals gezegd kunnen, maar we doen het toch maar niet. De foto spreekt voor zich.

Grjótagjá is een kleine lavagrot, beroemd vanwege de prachtig gekleurde geothermische warmwaterbron (en een liefdesscène in Game of Thrones van Jon Snow en Ygritte, maar dit terzijde). Van 1975 tot 1984 zorgde vulkaanuitbarstingen ervoor dat het water in de grotten kookte en onbruikbaar werd. Inmiddels is de temperatuur langzaam aan het afkoelen en ligt wisselend tussen de 40 en 50 graden. Veel te heet - en ook verboden - om te baden in de warmwaterbron. Om in de grot te komen, moet over rotsblokken naar beneden worden geklommen. Voor de fotograaf onder ons, een te grote uitdaging. De mannen duiken wel de grot in. 

Onze laatste stop is een bezoek aan Hverir, een gebied met kokende, bubbelende modderpoelen, spuitende stoomgaten en fumarolen. We parkeren de auto op de Hverir parking. De bezienswaardigheden zijn op loopafstand van elkaar. We zien een kaal en kleurrijk landschap. De grond heeft allerlei tinten oranje, rood, bruin, geel en grijs. Overal kookt, borrelt en stoomt het. Op de achtergrond horen we de pruttelende modder van de modderpoelen. De sterke geur van zwavel maakt het moeilijk om goed te ademen. Zo ruiken dus rotte eieren. 

We slapen vanavond in Grímsstaðir, een woongemeenschap van twee huizen, bij de lokale bewoners Sigga en haar man Bragi thuis. Echter, we zijn nog niet binnen of een ambulance staat voor de deur. 

Vorige     Volgende