Yellowstone National Park (dag 2)

Vandaag verkennen we het westelijke deel van Yellowstone Park. We rijden eerst naar het noorden. Bij Hayden Valley speuren we weer naar wild life. Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds zien we toeristen langs de weg  - op klapstoeltjes - met verrekijkers en telelenzen speuren naar wild in de weidse vallei.

In het park wonen 4.900 bizons. De bizonfiles zijn dan ook aan de orde van de dag. Altijd is het een bizonstier die het verkeer regelt. De stier gaat op het midden van de weg staan en houdt een stopbord omhoog. En dan ook nog voor beide rijbanen.  Na twintig minuten vindt de stier het welletjes en draait het bord om naar slow.


Bij Canyon Village slaan we linksaf, de North Canyon Road op. Bij de afslag zien we Noris Geyser Bassin al voor ons liggen. Maar wij buigen nog even af. Bij Artist’s Paint Pots, wie zou toch al deze prachtige namen verzonnen hebben, stappen we uit. Er loopt een eenvoudige rondwandeling van bijna 2 kilometer. Een goede warming-up voor de vele korte wandelingen die we vandaag nog gaan doen. De trail loopt langs blubberende modderpoelen. De modder springt soms gewoon op de boardwalk. Uit de rotswanden ontsnapt stoom. Blubberende geluiden komen uit de grond. Langs de boardwalk liggen ‘Blood geyser’ en ‘From soup to stew’. IJzeroxide veroorzaakt de roodbruine kleur in het water van de geiser. De mudpot spuwt modder omhoog. In de lente is er meer smeltwater en dan is de modder ‘soepdun’. In de zomer wordt de modder een - onaantrekkelijk - stoofpotje.

We rijden weer terug. En nu stoppen we wel bij Norris Geyser Basin. Norris is het heetste geiserbekken in Yellowstone. Het bekken is onderverdeeld in twee secties: het Back Basin, dat gelegen is in een bosrijk gebied, en het Porcelain Basin, waar vrijwel niets groeit. Vanaf het museum starten twee wandelingen, een door het Porcelain Basin en de ander door het Back Basin. We lopen eerst over de boardwalk door het Porcelain Basin.

In het Porcelain Basin kunnen geen planten en bomen groeien. De bodem is door de heetwaterbronnen zo heet en zuur, dat er geen plant kan overleven. Het Basin ziet er prachtig, maar ook heel extreem uit. Het landschap is zo desolaat. Een grote, witte vlakte met de stoom van geisers en gekleurde heetwaterpoelen.

Door het museum lopen we naar het Back Basin. De Back Basin Loop Trail is bijna 3 kilometer lang. Ook in dit gebied mooie brede wandelpaden, sommigen verhard, anderen over boardwalks. Op sommige plekken stonden bomen tot plotseling het oppervlak scheurde en spontaan stoom of heet water uit de grond kwam. De bomen gaan dood aan de hitte enaan het giftige water. De stammen staan er nog wel. We staan een poosje te kijken bij de Steamboat Geyser, die regelmatig meters stoom en water spuwt. Op 4 augustus was de grootste uitbarsting ooit van deze geyser gemeten.

Bizar mooi of mooi bizar? Moeilijk om te beantwoorden. Wel vinden we dat na de wandeling door Porcelain Basin de wandeling in het Back Basin ingekort kan worden tot de Steamboat Geyser. Na deze geiser is het minder spectaculair. De naambordjes zijn kleurrijk, maar de thermische activiteit is veelal laag. Net als de seismische activiteit, nog wel gemiddeld 3 tot 5 aardbevingen per dag, maar - tot nu toe - niet voelbaar voor ons.

We rijden weer verder in noordelijke richting, naar Mammoth Hot Springs. Bij Mammoth Hot Springs bevinden zich onder de grond grote hoeveelheden calciumcarbonaat. Het water onder de grond is heet. Het calciumcarbonaat lost in het hete water op en wordt met het water mee omhoog gevoerd. Boven de grond koelt het water af. Het calciumcarbonaat kristalliseert dan als wit kalksteen uit en vorm allerlei terrassen. De terrassen veranderen steeds van vorm. Sommige terrassen zijn mooi gekleurd. Dit komt door de algen en bacteriën die in het warme water leven. Andere terrassen zijn grijs omdat er geen heet water meer stroomt. De terrassen zijn in twee groepen verdeeld, de Lower Terraces en de Upper Terraces.

We bezoeken eerst de Upper Terraces. Het is een smalle eenrichtingsweg. De loop is nog geen 3 kilometer lang. De namen van de terrassen zijn mooi: Prospect Terrace, New Highland Terrace, Bath Lake en White Elephant Back Terrace. Deze terrassen zijn ‘opgedroogd’. Slechts drie terrassen zijn nog actief: Orange Spring Mound, Angel Terrace en de beeldschone Canary Spring.

Daarna rijden we door naar de Lower Terraces. Er ligt een boardwalk langs de terrassen. Een 11 meter hoge rots torent boven de terrassen uit. De rots heet Liberty Cap omdat er een gelijkenis zou zijn met het hoofddeksel van de patriotten tijdens de Revolutionary War. Met een klein beetje fantasie zien we ook de hoofddeksel. Ook bij de Lower Terraces zien we dat sommige terrassen niet meer actief zijn. Morgen kan hier alles anders zijn, zo snel verandert het landschap hier. En als toegift op het prachtige natuurschoon, zingt een gepensioneerde Amerikaanse lerares voor ons ‘Zie ginds komt de stoomboot’. Na 57 jaar kan ze het lied nog woord voor woord zingen.

Na een tijdje krijgt de Grand Loop Road weer een afslag. Op internet hebben we gelezen dat op deze zijweg regelmatig wildlife te zien is, dus we wagen het er weer op. Blacktail Plateau Drive is een eenrichtingsweg die alleen van west naar oost bereden mag worden. Het is een onverharde weg van ongeveer 10 kilometer. De auto schudt heen en weer, de kiezelsteentjes schieten onder de autobanden vandaan. De dieren horen ons van kilometers ver aankomen.

Volgende dag                     Vorige dag