Olympic National Park (dag 4)

Cape Flattery - het meest noordwestelijke punt van de Verenigde Staten (als we Alaska en Hawaï buiten beschouwing laten, maar dat doen de meeste Amerikanen ook) - gaan we bezoeken. De Cape ligt op ongeveer 75 minuten rijden. Net voor Sappho slaan we linksaf. Bij Clallam Bay gaan we langs de Straat van Juan de Fuca rijden. Canada ligt aan de overkant van de Straat. De weg slingert langs het water naar Neah Bay.

Cape Flattery ligt in het reservaat van de Makah Tribe, die de trail ook onderhoudt. Voor het parkeren van de auto is een vergunning nodig. De parkeervergunning is een jaar geldig en kost 10 dollar. Gelukkig hoeven we niet naar het gemeentehuis, maar kunnen we de vergunning onder meer kopen in het Makah Tribal Museum.

We lopen het museum binnen. Bij de receptie zit een norse, en enigszins forse, man. Hij trekt z'n wenkbrauw op en schat ons snel in. Z'n rechterarm beweegt al langzaam naar een stapel papieren. Nog voor we uitgesproken zijn, ligt er een groen gekleurde permit op de desk. '10 dollar' zegt hij. En verder praat hij alleen nog maar met twee woorden. En dan bedoelen we niet 'dank u', maar meer in de commanderende toon. 'Need pincode' is het volgende dat hij zegt. Wanneer we het kenteken van de auto op de vergunning willen schrijven, zegt hij 'not necessary'. En zo waar, hij vertelt ons dat alleen gecontroleerd wordt op de juiste kleur van de vergunning. En dan vervalt hij weer in zinnen van twee woorden wanneer we vragen of we misschien gebruik mogen maken van het toilet: 'over there'. Maar als we een permit op het toilet vinden en aan hem terug geven, komt er een kleine glimlach op z'n gezicht. Tot waarschijnlijk de volgende toerist om een permit vraagt en geen kaartje koopt voor het museum.

We leggen de parkeervergunning op het dashboard en rijden door Neah Bay. De hoofdstraat is afgesloten. Van 24 tot en met 26 augustus zijn de jaarlijkse Makah Days. Afstammelingen van de Makah komen dit weekend allemaal terug naar Neah Bay. Aan het einde van het dorp slaan we linksaf en rijden we omhoog. Het parkeerterrein is niet zo groot. De auto parkeren we maar in de berm.




Over een breed pad wandelen we de eerste paar honderd meter naar beneden. Het pad wordt steeds smaller. Op sommige plekken ligt een boardwalk om niet in de modder weg te zakken. Het pad blijft dalen. Het is zeker geen wandeling voor mensen die moeilijk ter been zijn. De boardwalk loopt om een hele bijzondere boom heen. De boom heeft geen blaadjes, alleen vier takken die loodrecht in de lucht steken. En dan komen we bij de eerste, van drie, uitzichtpunten:



Een paar honderd meter verder ligt het tweede uitkijkpunt:




Vanaf het laatste uitkijkpunt kijken we naar Tatoosh Island. Op het eiland staat een vuurtoren. Naast het eiland liggen - op een rots - zeeleeuwen. Vogels vliegen in de lucht. En verder, heel veel zee.





We rijden op ons gemak weer terug en halen nog een paar boodschappen. Morgen trekken we weer verder.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Golden Circle (dag 1)

Onze snorkeltochten op Bonaire

Inscheping