Kootenai National Forest

We zijn op weg naar het Glacier National Park. En daarom hebben we vandaag ook weer een reisdag voor de boeg van bijna 300 autokilometers. Om niet alleen maar asfalt te zien, maken we de autotrip nog iets langer door af te buigen naar het Kootenai National Forest. We passeren vandaag twee staatsgrenzen. Nog maar net op weg, rijden we Idaho binnen. En aan het einde van de dag overnachten we in Montana. In Montana is het een uur later. Bij vertrek zetten we onze horloges alvast een uur vooruit.

In Newport steken we de Pend Oreille River over. We volgen de rivier tot aan Sandpoint en rijden dan in noordelijke richting naar het plaatsje Bonners Ferry, waar we stoppen bij een tankstation. De auto wil weer benzine. In Amerika betalen we $ 3,20 voor 1 gallon benzine. Omgerekend is dat ongeveer € 0,75 voor 1 liter.

We volgen de Kootenai rivier en verlaten Idaho. In Montana ligt het Kootenai National Forest. De Amerikanen noemen het Kootenai National Forst het ‘Glacier Park without the crowds’. Het Kootenai National Forest was het decor voor vele rivierscenes in The Revenant. Een film over een pelsjager (gespeeld door Leonardo DiCaprio), die aangevallen wordt door een grizzlybeer. Zwaar gewond en zonder zijn team probeert hij te overleven in de zware winterse natuuromstandigheden. We hebben de film gezien, maar herkennen geen plekken uit de film. Nu is het natuurlijk ook zomer. Het witte van de sneeuw is vervangen door het groen van de zomer. Maar in dit gebied zijn meer films opgenomen. Zo zijn bij Kootenai Falls opnamen gemaakt voor de film Wind River, waar een beginnende FBI-agent een moord moet oplossen in het wetteloze indianenreservaat Wind River.

Net buiten Troy slaan we rechtsaf, de ‘56’ op. Na het Bull Lake is er rechts een zijweggetje dat leidt naar Ross Creek Cedars Scenic Area. Een spannend zijweggetje, trailers kunnen en mogen hier niet rijden. Bij de parkeerplaats is een picknickplaats, waar we onze lunch opeten. Op de bomen hangen briefjes, waarop we lezen dat er op 5 augustus een beer in dit gebied gewandeld heeft.



In Ross Creek Cedars Scenic Are staan gigantische ceders, die meer dan 1.000 jaar oud zijn. We denken terug aan de sequoia’s die we in Yosemite National Park een paar jaar geleden hebben gezien. Deze mammoetbomen waren groter, maar de ceders in dit gebied zijn ook indrukwekkend. We wandelen door het gebied: prachtige, groene planten met rode bloemetjes (devil’s club) steken fel af tegen de grote, dorre stammen van de ceders.



We moeten teveel over omgevallen boomstammen klimmen. Het pad dat we volgen is een natuurlijk pad. Het wandelpad ligt ergens anders. Maar hoe lang lopen we al verkeerd? En dan zien we verse berenpoep op de grond. Misschien is de beer wel dichterbij dan we denken? We zoeken de weg terug naar het wandelpad. Bomen lijken dan wel heel veel op elkaar. Maar we vinden het pad toch weer terug. De beer hebben we niet gezien, maar misschien de beer ons wel?

Wanneer we de Kootenai weer rivier volgen komen we bij Kootenai Falls. Langs de weg ligt een parkeerplaats (bij milepost 21), waar de Kootenai Falls Trailhead van 1,4 km naar Kootenai Falls Swinging Bridge en Kootenai Falls start. Op de parkeerplaats is een klein winkeltje, waar de toeristen hot dogs, ijs en drinken kunnen kopen. Voor de wandelaars is er een speciale voetgangersbrug over het spoor aangelegd. Daarna kunnen we - bij een splitsing - rechtsaf naar de waterval of linksaf naar de hangbrug. We gaan eerst rechtsaf.

Het gebied bij de waterval was vroeger een heilige plek voor de Kootenai indianen. Op deze plek spraken stamleden met geestelijke krachten.
De waterval is spectaculair. Niet zozeer de hoogte (ongeveer 9 meter), maar wel de breedte. Het water valt op verschillende plekken, over de breedte van de rivier, naar beneden.


We lopen terug en gaan bij de splitsing weer rechtsaf. In de verte zien we de brug al over de rivier hangen. We schatten de lengte van de brug wel gauw op 70 meter. De Kootenai Falls Swinging Bridge is niet echt stevig. Op de brug mogen maximaal vijf mensen tegelijk lopen. Maar met een persoon op de brug swingt de brug al behoorlijk.



We wandelen weer terug naar de parkeerplaats en eten, in het zonnetje, een ijsje. Onze volgende ‘stop’ zou zijn de Lake Koocanusa Scenic Byway. Eigenlijk niet een echte stop, want het is een toeristische route - tussen Libby en Eureka - van 108 kilometer langs de Kootenai rivier en Lake Koocanusa. Maar er is een grote bosbrand bij Eureka, inmiddels aangegroeid tot meer dan 2 km2, de zgn. ‘10 mile fire’. Alle bosbranden krijgen een naam hier. Bij ons overnachtingsadres in Laurel, over een paar dagen, woedt de bosbrand ‘medicine man fire’, maar die is inmiddels onder controle. In Libby rijden we nu via de Highway 2 naar ons overnachtingsadres in Kalispell.

Onderweg hebben we al zoveel (roof)vogels gezien, maar het is bijna onmogelijk om een vogel op een foto te krijgen. In Libby is het toch deels gelukt.

Reacties

  1. Wow biggie trees inderdaad. Volgens mij zat de beer daar in verstopt. Die ene foto waar dat licht zo het bos in komt is wel gaaf (2de set mid rechts). Was je niet bang op de brug? :p Wel mooi gebied weer. Zeker als je die foto met de brug ziet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat had jij vast wel een coole brug gevonden Bryan. Ik ben er niet overheen gegaan hoor, maar een paar stappen. En toen draaide ik me om en zei tegen een meneer ‘ I am ready there’ 😀

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Golden Circle (dag 1)

Onze snorkeltochten op Bonaire

Inscheping