Craters of the Moon
Op twee uur rijden van ons overnachtingsadres ligt Craters of the Moon National Monument: een vulkanisch landschap van bijna 2.900 km2. Ongeveer 2100 jaar geleden vond de laatste uitbarsting plaats. Een indiaanse legende vertelt dat deze uitbarsting ontstond door een boze slang die zich rond de berg krulde en hem samen kneep totdat er lava en vuur uitspoot. Uiteindelijk ontplofte de berg.
NASA trainde lange tijd astronauten in het Craters of the Moon Lava Field. Er werd namelijk aangenomen dat het maanlandschap er ongeveer zo uit zou zien. Dat hadden ze natuurlijk helemaal fout, daar kwamen ze in 1969 al snel achter. Maankraters zijn bijna allemaal gevormd door meteorietinslagen, terwijl vulkanische erupties uit de aarde de kraters van Craters of the Moon vormden. Zelf zijn we nooit op de maan geweest, maar we voelden ons wel astronauten op een andere planeet. Een donker, wonderlijk landschap met vlaktes van opgedroogde lavastromen, lavagrotten, kegels, miniatuurvulkanen.
We stoppen bij het Visitor Center. Binnen zoeken we naar informatie over het park. Met een folder en een wandelroute stappen we weer naar buiten. Door het park loopt een hoofdweg van ongeveer elf kilometer lang, de zgn. looproad. Aan deze weg liggen zeven belangrijke stops die allemaal een korte wandeling bieden naar een bezienswaardig punt. De wandelingen zijn vaak korter dan een kilometer.
Onze eerste wandeling begint bij North Crater Flow. Over een aangelegd pad van een halve kilometer lang lopen we over een van de jongste lavastromen. Overal zien we grillig, grote formaties die door lavastromen achtergelaten zijn.
Bij Devils Orchard liggen nog grotere lavabrokken.
Inferno Cone maakt heel veel indruk. In het landschap doemt een grote, zwarte heuvel op. We kunnen de heuvel beklimmen. Dat valt nog niet mee, we lopen voor ons gevoel soms bijna recht - beetje overdreven natuurlijk want het hellingspercentage ligt tussen 8% en 28% (gemiddeld 14,9%) - omhoog over een pad van losliggende zwarte kooltjes. Gelukkig zijn de kolen niet heet, alhoewel de zwarte grond in de zomer wel tot 65 graden kan worden. En dan denken we boven te zijn, doemt er nog een tweede heuvel op. Bijzonder is dat op het wandelpad naar boven niets maar dan ook niets, groeit. En op de top staan overal lage struiken en zelfs een, eenzame, boom. De wind blaast flink over de heuvel. Het uitzicht is geweldig. Vanaf de top zouden we ook de Great Rift, een spleet in de aardkorst van maar liefst 85 km lengte, moeten zien. Maar dat lukt ons niet met het blote oog.
Bij Spatter Cones liggen twee miniatuurvulkanen. In het verleden hebben toeristen, bij het beklimmen, de vulkanen beschadigd waardoor stukken lava zijn afgebroken. Inmiddels ligt er een wandelpad en zijn er hekken geplaatst om de vulkanen te beschermen.
Bij het zesde stoppunt, 'Tree Molds and Broken Top Loop, wandelen we de Broken Top Loop Trail van 3 kilometer. Deze wandeling laat tien verschillende vulkanische elementen zien. Bij ieder element staat een bordje. Helaas staat er alleen een cijfer op, informatie ontbreekt. En vroeger hebben we niet zo goed opgelet bij aardrijkskunde of we zijn het allemaal vergeten, dat kan ook. Achteraf blijkt dat we een wandelgidsje moesten meenemen, maar die waren toch ook op.
Het eerste gedeelte van de wandeling is niet echt spectaculair. Bij bordje 7 worden we het lavaveld ingestuurd. Roestige palen wijzen ons naar het volgende punt. Het wandelpad naar de palen mogen we zelf invullen. We komen langs Buffalo Caves. We mogen deze grot in. Maar dan moeten we op handen en voeten de ingang inkruipen. Dat laten we maar aan ons voorbij gaan. En we zijn ‘vergeten’ om bij het bezoekerscentrum een gratis vergunning te vragen. De vergunning is nodig om het ‘white-nose syndrome’ niet verder te verspreiden. Deze ziekte heeft al meer dan 7 miljoen vleermuizen gedood. Je krijgt alleen een vergunning als je sinds 2005 geen grot of mijn bezocht hebt of in ieder geval geen kleding of rugzak draagt van eerdere bezoeken aan een grot of mijn.
Met nog bijna 300 kilometer rijden voor de boeg verlaten we het park. Om half 7 zijn we in Boise, waar we overnachten in het Red Lion Hotel.
Reacties
Een reactie posten