Stony Point
Onze rondreis door de West- en Oostkaap start vandaag. De bagage hebben we gisteren al ingepakt. Om 9 uur rijden we weg uit Kaapstad. Het is rustig op de N2. Aan weerszijden van de N2 liggen townships. Bewoners steken te voet de rijksweg over, terwijl de auto’s met snelheden van 120 kilometer per uur voorbijrazen.
We slaan rechtsaf, de R44 op, en vervolgen onze route langs de kust en het Kogelberg Nature Reserve. Bij Stony Point parkeren we de auto. Er zit hier een kolonie van zwartvoetpinguins. Stony Point is de enige van de drie plaatsen waar de Afrikaanse pinguïns als kolonie aan land komen in Zuid-Afrika. De andere twee zijn Boulders Beach in Simon’s Town (waar we drie dagen geleden zijn geweest) en een kleinere kolonie in De Hoop Natuurreservaat niet ver van Bredasdorp. De zwartvoetpinguïn komt verder nog voor langs de Namibische kust.
De zwartvoetpinguïn wordt bedreigd. Het aantal pinguïns is de afgelopen tientallen jaren sterk afgenomen: van 1 miljoen naar ongeveer 150.000. Oorzaken van het uitsterven zijn overbevissing van zijn belangrijkste prooidieren sardientjes en ansjovissen en olievlekken. Het aantal pinguïns is in de kolonie op Stony Point de afgelopen jaren weer gestegen van enkele honderden naar enkele duizenden.
Jaren geleden is er een olielekkage bij Kaapstad geweest. De pinguïns zijn toen over land naar Port Elisabeth gebracht en daar weer te water gelaten. Binnen twee weken was de hele kolonie terug gezwommen naar Kaapstad. Een hele prestatie, Port Elisabeth ligt toch zo’n kleine 1.000 km naar het oosten. Het grootste deel van de olie was toen wel weer opgeruimd.
Al voor de ingang zitten tientallen pinguïns. Mannetjes draaien om vrouwtjes heen, proberen haar het hof te maken. Een vrouwtje draait demonstratief haar hoofd om, een ander vrouwtje waggelt gewoon weg. Een vrouwtje is gewillig, we zijn toeschouwer bij het paringsritueel. We kunnen de pinguïns bij wijze van spreken aanraken, zo dichtbij staan ze. Wij doen dat niet, maar andere bezoekers proberen de pinguïns wel aan te raken. Nou bijten kunnen de pinguïns hoor.
De entree is 10 rand (€ 0,65) per persoon. Over een boardwalk wandelen we door het leefgebied van de pinguïns. Het is veel minder toeristisch dan op Boulders Beach. Overal zitten zwartvoetpinguïns, en veel dichterbij. We genieten van het schouwspel voor onze ogen. Ook hier proberen mannetjes vrouwtjes het hof te maken. Een onwillig vrouwtje verstopt zich slim tussen een groepje pinguïns. Het mannetje kijkt en kijkt, maar waar is ze nou toch? Met een gebogen hoofd loopt het mannetje weer weg. Pinguïns laten zich met de stroming van het water aanspoelen op het strand. Soms staan ze te laat op uit het water en worden ze weer meegenomen het water in. De pinguïns geven niet op, na een paar pogingen voelen ze het zand onder hun pootjes en waggelen ze naar de rotsen. Op de rotsen probeert een pinguïn op een andere rots te komen. De spleet is te groot. De pinguïn valt, weet zich weer op te trekken naar de volgende rots. Het zeewater trekt de pinguïn vervolgens het water in. En andere pinguïns staan bewegingloos te staren naar een rots.
We blijven ruim een uur bij de pinguïns. In het restaurant drinken we nog een kopje koffie/thee met warme vanilletaart, voordat we over dorre, glooiende vlaktes naar Swellendam rijden. Om half 4 rijden we Swellendam binnen. Swellendam grenst aan de twee bekendste toeristische routes van Zuid-Afrika, de Garden Route en Route 62. Na Kaapstad en Stellenbosch is het de oudste stad van Zuid-Afrika. In het centrum staan veel historische gebouwen en monumenten. In het plaatsje wonen ongeveer 18.000 mensen.
Het historisch centrum van Swellendam ligt op nog geen vijf minuten wandelen van Guesthouse Aan de Oever, waar we vannacht slapen. In een prachtige tuin ligt het pension aan de oevers van de rivier Koornlands, met uitzicht op de bergen van het Langeberggebergte. Het pension heeft zeven verschillende kamers. We checken in en brengen de bagage naar onze kamer van ons pension. We logeren in de Kingfisher room. De kamer is 30 m2 en ingericht met houten meubels. We hebben airconditioning, een tv, een tweepersoonsbed, een koelkast en een waterkoker. De badkamer heeft een losse douche en bad. WiFi is gratis.
’s Avonds eten we in de tuin van restaurant Drostdy, op loopafstand van ons pension. We hebben weer heerlijk gegeten. De Afrikaanse keuken is geweldig.
We slaan rechtsaf, de R44 op, en vervolgen onze route langs de kust en het Kogelberg Nature Reserve. Bij Stony Point parkeren we de auto. Er zit hier een kolonie van zwartvoetpinguins. Stony Point is de enige van de drie plaatsen waar de Afrikaanse pinguïns als kolonie aan land komen in Zuid-Afrika. De andere twee zijn Boulders Beach in Simon’s Town (waar we drie dagen geleden zijn geweest) en een kleinere kolonie in De Hoop Natuurreservaat niet ver van Bredasdorp. De zwartvoetpinguïn komt verder nog voor langs de Namibische kust.
De zwartvoetpinguïn wordt bedreigd. Het aantal pinguïns is de afgelopen tientallen jaren sterk afgenomen: van 1 miljoen naar ongeveer 150.000. Oorzaken van het uitsterven zijn overbevissing van zijn belangrijkste prooidieren sardientjes en ansjovissen en olievlekken. Het aantal pinguïns is in de kolonie op Stony Point de afgelopen jaren weer gestegen van enkele honderden naar enkele duizenden.
Jaren geleden is er een olielekkage bij Kaapstad geweest. De pinguïns zijn toen over land naar Port Elisabeth gebracht en daar weer te water gelaten. Binnen twee weken was de hele kolonie terug gezwommen naar Kaapstad. Een hele prestatie, Port Elisabeth ligt toch zo’n kleine 1.000 km naar het oosten. Het grootste deel van de olie was toen wel weer opgeruimd.
Al voor de ingang zitten tientallen pinguïns. Mannetjes draaien om vrouwtjes heen, proberen haar het hof te maken. Een vrouwtje draait demonstratief haar hoofd om, een ander vrouwtje waggelt gewoon weg. Een vrouwtje is gewillig, we zijn toeschouwer bij het paringsritueel. We kunnen de pinguïns bij wijze van spreken aanraken, zo dichtbij staan ze. Wij doen dat niet, maar andere bezoekers proberen de pinguïns wel aan te raken. Nou bijten kunnen de pinguïns hoor.
De entree is 10 rand (€ 0,65) per persoon. Over een boardwalk wandelen we door het leefgebied van de pinguïns. Het is veel minder toeristisch dan op Boulders Beach. Overal zitten zwartvoetpinguïns, en veel dichterbij. We genieten van het schouwspel voor onze ogen. Ook hier proberen mannetjes vrouwtjes het hof te maken. Een onwillig vrouwtje verstopt zich slim tussen een groepje pinguïns. Het mannetje kijkt en kijkt, maar waar is ze nou toch? Met een gebogen hoofd loopt het mannetje weer weg. Pinguïns laten zich met de stroming van het water aanspoelen op het strand. Soms staan ze te laat op uit het water en worden ze weer meegenomen het water in. De pinguïns geven niet op, na een paar pogingen voelen ze het zand onder hun pootjes en waggelen ze naar de rotsen. Op de rotsen probeert een pinguïn op een andere rots te komen. De spleet is te groot. De pinguïn valt, weet zich weer op te trekken naar de volgende rots. Het zeewater trekt de pinguïn vervolgens het water in. En andere pinguïns staan bewegingloos te staren naar een rots.
We blijven ruim een uur bij de pinguïns. In het restaurant drinken we nog een kopje koffie/thee met warme vanilletaart, voordat we over dorre, glooiende vlaktes naar Swellendam rijden. Om half 4 rijden we Swellendam binnen. Swellendam grenst aan de twee bekendste toeristische routes van Zuid-Afrika, de Garden Route en Route 62. Na Kaapstad en Stellenbosch is het de oudste stad van Zuid-Afrika. In het centrum staan veel historische gebouwen en monumenten. In het plaatsje wonen ongeveer 18.000 mensen.
Het historisch centrum van Swellendam ligt op nog geen vijf minuten wandelen van Guesthouse Aan de Oever, waar we vannacht slapen. In een prachtige tuin ligt het pension aan de oevers van de rivier Koornlands, met uitzicht op de bergen van het Langeberggebergte. Het pension heeft zeven verschillende kamers. We checken in en brengen de bagage naar onze kamer van ons pension. We logeren in de Kingfisher room. De kamer is 30 m2 en ingericht met houten meubels. We hebben airconditioning, een tv, een tweepersoonsbed, een koelkast en een waterkoker. De badkamer heeft een losse douche en bad. WiFi is gratis.
’s Avonds eten we in de tuin van restaurant Drostdy, op loopafstand van ons pension. We hebben weer heerlijk gegeten. De Afrikaanse keuken is geweldig.
Reacties
Een reactie posten