Camdeboo National Park


Tussen 7 en 9 uur kunnen we ontbijten: room service of een buffet aan het zwembad. Het is prachtig weer, we kiezen dus voor het buffet aan het zwembad. Het buffet en de tuin hebben we helemaal voor onszelf.

Voordat we naar Camdeboo National Park rijden, tanken we eerst benzine. Wanneer we het tankstation oprijden, komen drie medewerkers naar onze auto. Een medewerker tankt voor ons, een andere medewerker maakt de voorruit schoon en de derde medewerker is – volgens z’n pet – de qualitymanager. Wanneer de tank vol is, verdwijnt de manager weer.

Camdeboo National Park ligt om Graaff-Reinet. Het park is 19.500 hectare groot en ligt in de Karoo woestijn.

In het park ligt de Nqweba Dam. De Nqweba Dam heette vroeger de Vanryneveld's Pass Dam. Het is een indrukwekkend bouwwerk dat sinds 1925 in gebruik is. De muur die het water tegenhoudt is 46 meter hoog en 357 meter lang. Het water staat laag. De dam kan wel wat regen gebruiken.

Het oostelijke gedeelte is voor de wandelaars en de 4x4 drive auto’s. We rijden door de game viewing area, het noordelijke gedeelte van het park. Dit gedeelte is niet zo groot. Binnen twee uur rijden we alle routes van het park.

Veel dieren lopen alleen. De dieren lijken minder schuw. Een natuurlijke vijand is er niet op het park. Jonge springbokken dartelen door het gras. In de verte zien we gemsbokken, wildebeesten, struisvogels en elands.

Een buizerd vliegt laag over onze auto, op zoek naar een lekkere prooi. Twee muishonden vluchten weg, verbergen zich even onder een struik en lopen daarna het open veld in. Af en toe staat een muishondje stil en zoekt de omgeving af. De buizerd ziet ze niet en vliegt naar de top van een boom.


Verderop kijkt een uil ons – met felgele ogen – indringend aan. Apen springen van tak naar tak en volgen ons. Het lijkt wel of de dieren ons observeren in plaats van dat wij dat doen.

Aan het einde van de middag bezoeken we het westelijke deel van het park. In vijftien minuten rijden we over een steile bergweg naar boven. De parkeerplaats ligt op 1.400 meter hoogte. Op de helling zijn ze bezig met het planten van cactussen en struiken in de kleuren van de Zuid-Afrikaanse vlag (het project The Grand Flag).

We hebben een prachtig uitzicht over de Valley of Desolation. In het midden ligt Spandaukop, een berg met een kegelkop. Het lijkt net een grote rondavel, waarbij het rieten dak begroeid is met struiken. De vallei is echter vooral bekend vanwege de bizarre, steile Doloriet rotsformaties. Deze formaties zijn in de loop van 100 miljoen jaren ontstaan door natuurlijke vulkanische en erosieve krachten. Sommige formaties rijzen tot wel 120 meter boven de vallei uit. De namiddag is de beste tijd om van de vallei te genieten. Door de zonsondergang krijgen de rotsen prachtige kleuren.


De zon gaat langzaam onder. Er valt steeds meer schaduw op de rotsen. Voordat de rode gloed van de zonsondergang verschijnt, is de zon achter de bergen verdwenen. Het kleurenschouwspel is waarschijnlijk in december/januari beter te zien. Na de zonsondergang is het binnen een kwartier donker in Zuid-Afrika. We rijden gauw naar beneden.

'Happy birthday to you, happy birthday to you sir', zingen de kokkin en serveerster van het restaurant van Camdeboo Cottages. Ben is vandaag 60 jaar geworden.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Golden Circle (dag 1)

Onze snorkeltochten op Bonaire

Inscheping