Eerste kennismaking met San Francisco
Ons vliegtuig vertrekt om 10.20 uur. Het is een binnenlandse vlucht, dus we hoeven niet drie uur van te voren in te checken. Maar het kan best druk zijn op de weg. Voor de zekerheid hebben we de taxi om half 8 besteld. De taxi staat er echter al om kwart over 7. Carmel Limo haalt ons weer op, volgens ons de zoon van de taxichauffeur van vrijdag (ook Singh als achternaam). En het is inderdaad nog rustig op de weg. Binnen een half uur staan we op Newark. Ook op dit vliegveld doen we weer alles zelf, zelfs de kofferlabels printen we deze keer uit. Bij de security check zijn we ook zo klaar. We kijken nog even rond op het vliegveld en ontbijten met een warme muffin en een bak yoghurt.
Naar San Francisco is het bijna zes uur (en 4.269km) vliegen. We vliegen met een Boeing 737-900. Er kunnen 167 passagiers mee. Per rij zijn er 3 stoelen aan de rechter- en 3 stoelen aan de linkerkant van het vliegtuig. We zitten op rij 22, bovenop de vleugel. De vlucht is niet volgeboekt. Met een vertraging van 20 minuten stijgen we op. De vlucht was turbulent. Bijna de hele vlucht hebben we de veiligheidsriem verplicht om. Door het tijdsverschil pakken we drie uur. We landen net over half twee. Het duurt even voor we de shuttlebus gevonden hebben. Maar om kwart voor 3 zitten we in de bus, samen met nog twee echtparen uit Nederland en Duitsland en een alleenstaande vrouw uit Oakland. Zij heeft een wit hondje bij zich, dat de gehele reis bij ons op schoot zit. Natuurlijk vertellen we haar over Mickie. De andere echtparen worden eerst bij het hotel afgezet.
Om kwart voor 4 checken we in bij Galleria Park Hotel. Het hotel heeft 177 kamers. Wij hebben
de Luxe kamer met een queensize bed gereserveerd. De kamer is groot. We hebben zelfs een bureau en een zitje.
Na onze koffers uitgepakt te hebben, gaan we eerst naar de wasserette. Vlakbij ons hotel zit een buurtwasserette. Voor 1 dollar kopen we waspoeder. In de wasmachine moeten ook kwartjes en die hebben we niet. In de wasserette zit een geldwisselautomaat, maar een Chinees vrouwtje begin druk naar ons te gebaren en legt in het Chinees iets aan ons uit. Als we haar niet snel genoeg begrijpen, duwt ze ons bijna de wasserette uit en gebaart naar een winkel aan de overkant. We concluderen dat de geldwisselautomaat stuk is en wisselen in een buurtwinkeltje kwartjes. Voor 2,50 dollar gaat onze was in een wasmachine die misschien wel 20 jaar oud is. Het wasprogramma duurt 28 minuten. De Chinezen lopen af en aan met hun was. We stoppen nog twee kwartjes in de droger en nemen de gedeeltelijke droge was mee naar het hotel. We makent een waslijn van een paar kleerhangertje. De kleding is weer schoon. Droog wordt het morgen wel.
Na ons wasavontuur lopen we naar Powell Street. We stappen op de Powell Hyde Line naar Fisherman’s Wharf, een van de drie kabeltrams in San Francisco. San Francisco staat bekend om de kabeltrams. Er zijn nog drie routes: Powell-Mason, Powel-Hyde en California Street Line. Een kaartje koop je in de tram voor 6 dollar. De besturing van een kabeltram is in handen van twee mannen; de gripman, die de hefboom moet aantrekken en de brakeman die de remmen moet aanzetten om de tram tot stilstaan te brengen. Geen eenvoudige klus, de bestuurders zien er sterk uit. Op het eindpunt stappen we uit. We zijn op Fisherman’s Wharf.
Fisherman’s Wharf is een toeristische trekpleister nabij een aantal pieren. Het is een enorm winkelgebied: veel restaurantjes en kledingwinkeltjes. We kopen een broodje bij de Subway en lopen naar pier 39. Pier 39 bevindt zich in het oosten van het Fisherman's Wharf-gebied. Deze pier is vooral bekend om de zeeleeuwen. We zien de zeeleeuwen liggen op pontons bij de jachthaven. Het zijn er een heleboel. We blijven een poosje kijken, maar de zeeleeuwen zijn niet echt actief.
Ook terug gaan we weer met de kabeltram. Zowel heen als terug kunnen we niet buiten zitten. Jammer, we voelen wel hoe steil de wegen zijn. We schuiven van links naar rechts op de houten bankjes.
Naar San Francisco is het bijna zes uur (en 4.269km) vliegen. We vliegen met een Boeing 737-900. Er kunnen 167 passagiers mee. Per rij zijn er 3 stoelen aan de rechter- en 3 stoelen aan de linkerkant van het vliegtuig. We zitten op rij 22, bovenop de vleugel. De vlucht is niet volgeboekt. Met een vertraging van 20 minuten stijgen we op. De vlucht was turbulent. Bijna de hele vlucht hebben we de veiligheidsriem verplicht om. Door het tijdsverschil pakken we drie uur. We landen net over half twee. Het duurt even voor we de shuttlebus gevonden hebben. Maar om kwart voor 3 zitten we in de bus, samen met nog twee echtparen uit Nederland en Duitsland en een alleenstaande vrouw uit Oakland. Zij heeft een wit hondje bij zich, dat de gehele reis bij ons op schoot zit. Natuurlijk vertellen we haar over Mickie. De andere echtparen worden eerst bij het hotel afgezet.
Om kwart voor 4 checken we in bij Galleria Park Hotel. Het hotel heeft 177 kamers. Wij hebben
de Luxe kamer met een queensize bed gereserveerd. De kamer is groot. We hebben zelfs een bureau en een zitje. Na onze koffers uitgepakt te hebben, gaan we eerst naar de wasserette. Vlakbij ons hotel zit een buurtwasserette. Voor 1 dollar kopen we waspoeder. In de wasmachine moeten ook kwartjes en die hebben we niet. In de wasserette zit een geldwisselautomaat, maar een Chinees vrouwtje begin druk naar ons te gebaren en legt in het Chinees iets aan ons uit. Als we haar niet snel genoeg begrijpen, duwt ze ons bijna de wasserette uit en gebaart naar een winkel aan de overkant. We concluderen dat de geldwisselautomaat stuk is en wisselen in een buurtwinkeltje kwartjes. Voor 2,50 dollar gaat onze was in een wasmachine die misschien wel 20 jaar oud is. Het wasprogramma duurt 28 minuten. De Chinezen lopen af en aan met hun was. We stoppen nog twee kwartjes in de droger en nemen de gedeeltelijke droge was mee naar het hotel. We makent een waslijn van een paar kleerhangertje. De kleding is weer schoon. Droog wordt het morgen wel.
Na ons wasavontuur lopen we naar Powell Street. We stappen op de Powell Hyde Line naar Fisherman’s Wharf, een van de drie kabeltrams in San Francisco. San Francisco staat bekend om de kabeltrams. Er zijn nog drie routes: Powell-Mason, Powel-Hyde en California Street Line. Een kaartje koop je in de tram voor 6 dollar. De besturing van een kabeltram is in handen van twee mannen; de gripman, die de hefboom moet aantrekken en de brakeman die de remmen moet aanzetten om de tram tot stilstaan te brengen. Geen eenvoudige klus, de bestuurders zien er sterk uit. Op het eindpunt stappen we uit. We zijn op Fisherman’s Wharf.
Fisherman’s Wharf is een toeristische trekpleister nabij een aantal pieren. Het is een enorm winkelgebied: veel restaurantjes en kledingwinkeltjes. We kopen een broodje bij de Subway en lopen naar pier 39. Pier 39 bevindt zich in het oosten van het Fisherman's Wharf-gebied. Deze pier is vooral bekend om de zeeleeuwen. We zien de zeeleeuwen liggen op pontons bij de jachthaven. Het zijn er een heleboel. We blijven een poosje kijken, maar de zeeleeuwen zijn niet echt actief.
Ook terug gaan we weer met de kabeltram. Zowel heen als terug kunnen we niet buiten zitten. Jammer, we voelen wel hoe steil de wegen zijn. We schuiven van links naar rechts op de houten bankjes.
Reacties
Een reactie posten