Golden Circle (dag 2)

Strakblauwe lucht, windstil, het is prachtig weer. Het is wel stilte voor de storm, aldus de meteorologen. Vrijdag komt er een depressie aan, met windkracht 10 tot 11. Maar voor onze activiteiten, die we vandaag gepland hebben, schitterend weer. 

In het dorpje Hveragerði parkeren we de auto en wandelen de Reykjadalur-vallei, ook wel stoomvallei genoemd, in. De wandeling is stevig. Het wandelpad slingert om de bergkammen. De calorieën vliegen in het rond, zeker de eerste kilometer die alleen maar omhoog gaat. Na iedere bocht verwachten we te gaan dalen. Eigenlijk gaan de andere kilometers ook omhoog, maar wel minder steil. Het sporthorloge vraagt vertwijfeld om de paar minuten of de training nu dan start. 

Na ruim 3 kilometer, en anderhalf uur verder, zijn we bij Reykjadalur hotspring. IJsland kent vele natuurlijke hotsprings, maar deze hotspring is uniek omdat het een rivier is die het hete water afvoert uit de inactieve vulkaan Mount Hengill. De rivier heeft verschillende temperaturen. Hoe dichterbij we bij de bron komen, hoe warmer het water wordt. Met rotsen zijn de hotsprings van elkaar gescheiden, zodat iedere familie een eigen hotspring heeft.

We lunchen bij de hotspring. Op internet hebben we gelezen dat de meeste wandelaars stoppen, maar links om de hoek (na een houten bruggetje) is misschien wel de beste verrassing van de wandeltocht. En inderdaad, de foto spreekt voor zich. Stoom komt uit de grond. Hete modderpoelen pruttelen. 

We wandelen dezelfde route weer terug naar de auto. 

Onderweg stoppen we nog kort bij de waterval Urridafoss, voordat we naar de Brúarhlöð-kloof rijden. De route naar de kloof is prachtig. Vanaf de weg zien we de enorme ijsvlakten van de gletsjer, omringd door vele bergtoppen. 

Brúarhlöð-kloof is een verborgen kloof in de gouden cirkel. Veel toeristen rijden aan de kloof voorbij. Honderden jaren geleden baande de rivier Hvitá zich een weg door de vaste rotsen, waardoor bijzondere rotsformaties zijn ontstaan. De rivier heeft normaal een melkachtige, witte kleur. Nu is het water meer grijs. 

We steken de rivier over, over onze eerste 'one lane bridge'. IJsland kent veel bruggen met één rijbaan. En wat voor zoveel geldt, geldt ook bij de bruggen. De auto, die als eerste bij de brug is, mag eerst. 

Waterval Gulfoss is wel de meeste bekende waterval van IJsland. Het water van deze waterval valt in twee trappen ruim 32 meter naar beneden in een kloof. Het kabaal en opspattend water is intens. Gullfoss betekent letterlijk de gouden waterval. De waterval dankt deze naam aan de regenbogen die te zien zijn door de grote hoeveelheid stuifwater die vrijkomt als het water met een enorme kracht vanaf de tweede trap in de kloof stort. Rondom de waterval zijn diverse uitzichtpunten. We kiezen voor de lage uitzichtpunten. Zo kunnen wij heel dicht bij het vallende water en de regenbogen komen. 

Op slechts tien minuten rijden van de waterval ligt een geothermisch gebied in het dal Haukadalur. Het dal ligt vol met warmwaterbronnen, fumarolen, modderpoelen en geisers, waaronder de beroemde Grote Geysir en de actieve Strokkur. De geiser Geysir is helaas niet meer zo actief. Een paar meter van deze geiser spuit nog wel de Strokkur iedere 5 tot 10 minuten zijn water 20 tot 30 meter omhoog. Na een paar uitbarstingen beginnen we het proces te herkennen. In de eerste paar minuten wordt het water onder het oppervlak verwarmd. Het verwarmde water zet uit. Bij overdruk wordt het water in de warmwaterbron de lucht in geperst. Wanneer Strokkur begint te borrelen, zetten we de fotocamera aan. Soms maakt Strokkur een schijnbeweging en zet ieder op het verkeerde been. Sommige toeristen krijgen kramp in hun kaken bij het minutenlang lachend poseren voor de slapende Strokkur. En als ze de selfiestick niet meer omhoog kunnen, denkt Strokkur.. .. nu. Aan het oppervlak verschijnt een strakke blauwe bel. De blauwe bel wordt doorboord door het water dat in de lucht wordt gespoten. Na enkele seconden is de geiser weer stil en juist de uitbarsting voordat de waterpluim het hoogste punt bereikt, geven leuke foto’s.

De eerste uitbarstingen is het nog een beetje zoeken met het fototoestel. Thuis hebben we er al wel veel over gelezen. Wind in de rug, camera scherpstellen op de rotsen langs de warmwaterbron, continu fotograferen en sluitertijd minimaal 1/500 seconde. Na een paar uitbarstingen gaan we filmen, toch wel makkelijker. Genoeg gespeeld met Strokkur, we gaan naar huis. 

Vorige              Volgende