Glacier National Park (dag 3)

Bij Kiowa slaan we rechtsaf en rijden over Highway 49, die in de wintermaanden gesloten is, in zuidelijke richting. We maken een hele scherpe bocht, en rijden de onverharde Medicine Road op. De weg loopt langs het Lower Two Medicine Lake en draait de Two Medicine Valley in. De vallei heet zo omdat de Blackfeet Indianen en Blood Indianen van plan waren om in de vallei samen ceremonies te houden. Maar omdat The Bloods niet op tijd arriveerden, ontstonden uiteindelijk naast elkaar twee plaatsen waar aparte ceremonies gehouden werden.

Bij South Shore Trailhead stopt de weg. We staan voor Two Medicine Lake. Aan de oever ligt de Sinopah, een houten boot gebouwd in 1926. We hebben een kaartje voor de boottocht van 13.00 uur. De boot vaart over het meer en legt aan op de westelijke oever van het meer. Van daar lopen we met een gids naar Twin Falls.



Het is nog vroeg. We verkennen wandelend de omgeving en bezoeken de Aster Falls. Dan is het tijd om terug te gaan. De boot vaart in 20 minuten naar de achterkant van het meer. Daarna is het nog 1,5 kilometer lopen naar de Twin Falls. Onderweg vertelt de gids over de bomen en planten die in dit gebied staan. Het is heel vochtig,  binnen een paar minuten zweten we goed. Na een half uurtje zijn we bij de Twin Falls. Eigenlijk verklapt de naam al genoeg: uit de bergen stromen twee watervallen, vlak naast elkaar. Ze zijn echter niet identiek, misschien vroeger wel.


We lopen op eigen tempo terug naar de boot. Op de boot kunnen 49 passagiers. Bij de aanlegsteiger tellen we echter veel meer mensen. We kunnen of ruim een uur wachten en met de boot of langs de oever van het meer terug lopen. Zo lang wachten trekt ons ook niet, dus we beginnen aan de South Shore Trail van 6 kilometer. Onderweg wacht ons nog een leuke hindernis. Het wandelpad komt uit in een rivier en gaat aan de andere kant van de rivier weer verder. Er ligt geen bruggetje, de rivier is te diep, en ijskoud, om door te waden. In de rivier liggen een paar boomstammen, waar we balancerend over heen schuifelen. We zijn zo al op de helft van de rivier. En dan wordt het zo snel mogelijk rennen over een paar grote keien. Hoe sneller, hoe minder nat onze voeten worden.



We vervolgen het wandelpad en komen op een grasvlakte. In het hoge gras zien we twee oortjes heel snel heen en weer bewegen. We hebben geen idee welk dier daar ligt. De oortjes zijn te groot voor een hertje. Dan zien we aan de rand van het gras een eland. Achter haar ligt waarschijnlijk een jonge eland. En vlak voor onze neus, op nog geen tien meter afstand van ons, ligt een derde eland onder een boom. We worden weer beloond voor onze wandeling.
Inmiddels zijn de koffers - en wij dus ook - in een motel in East-Glacier Park. Morgen hebben we een lange reisdag. We zijn op weg naar Yellowstone National Park. Op het park hebben we waarschijnlijk ook geen internet, dus even wachten op onze reisverhalen.

Reacties

  1. Wel veel dieren gezien tijdens het wandelen. In Canada zagen we ze vooral vanuit de auto. Behalve dat vosje dat we tijdens die ene wandeling zagen, maar je niet op de foto kreeg. tjooow

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Duidelijk had mama het in het begin over the crips en the bloods hehe

      Verwijderen
    2. Nou hè, we zijn wel vaak laat nog op pad. Dat scheelt ook.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Golden Circle (dag 1)

Onze snorkeltochten op Bonaire

Inscheping