Glacier National Park (dag 2)

We rijden in noordelijke richting. Ter hoogte van het plaatsje Babb slaan we linksaf en pakken de zijweg naar Many Glacier Valley. Dit deel van het park ligt aan de oostzijde van de bergen. De bergen houden de regen tegen. Het is hier dan ook veel droger dan aan de westzijde. De vallei is erg populair bij wandelaars. De wandelingen zijn relatief eenvoudig. Een van de meest populaire wandelingen in dit gebied is de 16 kilometer lange Grinnell Glacier Trail. En die wilden we graag, bij het maken van de vakantieplannen, gaan doen. We zien er toch maar vanaf. Vanmiddag willen we nogmaals proberen de Logan Pass te bezoeken en daarom maken we in de ochtend een gecombineerde wandeling.



Alle trails starten bij de parkeerplaats voor Many Glacier Hotel dat aan de oever van Swiftcurrent Lake ligt. De parkeerplaats staat al weer vol. We parkeren de auto dan maar in de berm, achter een paar andere auto’s. Het eerste gedeelte van de wandeling heet de Swiftcurrent Nature Trail. We lopen tussen de bomen langs de rand van het meer. Af en toe hebben we een prachtig zicht over het Swiftcurrent Lake. Op het meer wordt druk gekanood. Aan de zuidoever van het meer vervolgen we onze weg. Langzaam beginnen we te klimmen. Er loopt een smal pad door een dichtbegroeid gebied. De gehele morgen ben ik al wat onrustig. Wanneer in dit gebied een beer loopt, kunnen we geen kant op. Na een paar kilometer komen we bij Josephine Lake. Veel wandelaars staan te wachten op de ferry die net aanlegt.

We wandelen langs het meer naar de noordelijke oever. Boven ons vangen we flarden van een gesprek op over een beer met een jong. Is dit gewoon een spannend verhaal of …? Een paar honderd meter verderop horen we de kapitein van de ferry roepen dat er een beer langs de oever loopt. Wij lopen misschien twintig meter hoger. De instructies, die echt overal op het park hangen, schieten door ons hoofd. We zoeken medewandelaars op, zodat de groep groter en daardoor bedreigender voor de beer is. Belangrijk is dat we met elkaar veel lawaai maken, om te voorkomen dat het tot een confrontatie met de beer komt. Komt het tot een confrontatie, dan moeten we langzaam achteruit lopen en onze ogen op de grond richten. Oké, de instructies herinneren we ons. Nu moeten we met z’n vieren doorwandelen. De dames komen uit Californië, genieten van een paar dagen vakantie voordat ze morgen naar een bruiloft gaan. Ook wij vertellen met luide stem wat we gedaan hebben en waar we nog heen gaan. De beer zal ons toch wel horen? Een tegemoetkomende groep wandelaars vertelt ons dat de beer op ongeveer 400 meter van ons is. De mevrouw met de berenspray gaat achteraan lopen en Ben voorop. Dat had achteraf gezien toch slimmer geweest als de mevrouw met de berenspray voor was gaan lopen. Maar goed, we wandelen en kletsen verder. Waar zit die beer nou toch? Achter ons, boven ons, onder ons, voor ons? Eind goed, al goed. We hebben de beer niet gezien. Iedereen wandelt weer in z’n eigen tempo verder.



We rijden naar de East-entrance van het park. Om 3 uur zijn we terug op de Logan Pass. De parkeerplaats is niet meer afgesloten, maar het lukt ons nog niet om een parkeerplek te vinden. We kiezen iedere keer de verkeerde inrijlaan van de parkeerplaats, waardoor een andere auto ons voor is. Dan maar verder naar beneden. Bij Avalanche keren we. Omhoog stoppen we een paar keer om mooie uitzichtpunten op de foto te zetten: West Tunnel, Bird Woman Falls Overlook, Weeping Wall en Triple Arches. En dan zijn we voor de derde keer op de Logan Pass. En er is een parkeerplekje.




Vanaf de parkeerplaats van het Logan Pass Visitor Venter start de Hidden Lake Nature Trail. Over een houten voetpad of eigenlijk meer een houten trap lopen we door een weidegebied met veel wilde bloemen, door een sparrenwoud en over rotsranden. Het is een prachtig gebied. De rotswanden doen ons denken aan de Grand Canyon, de weidevelden aan de Alpenweiden. Met de trail steken we ook de Continental Divide over. Na 2,5 kilometer bereiken we een platform met een uitzicht op Hidden Lake. Het uitzicht is spectaculair. Hoge bergtoppen, grote sneeuwvelden, afgewisseld met bossen en grasvelden. Op de grasvelden zoeken we - tevergeefs - naar wild life.

We kunnen nog eens 2,5 kilometer verder lopen naar het meer. Maar wetende dat dit gebied het leefgebied is van de grizzlyberen en ons avontuur van vanmorgen in ons achterhoofd, lopen we terug. De dieren worden weer actief. Op onze wandeling naar beneden zien we grondeekhoorns, berggeiten en een harige marmot. Een jong berggeitje dartelt door de sneeuw, de grondeekhoorns en harige marmot smullen van gele bloempjes. Berggeiten liggen in de schaduw van een bergwand.



We rijden weer verder naar beneden. Vanuit de auto fotograferen we nog de East Tunnel, Sunrift Gorge en Wildgoose Island. En dan steekt er een grote, zwarte beer over. De beer duikt het struikgewas in. Maar we zien hem nog heel even op een boomstam klimmen. Wat een indrukken vandaag.





Reacties

  1. Wow overal bears. Die eerste berg bij dat meer lijkt wel een beetje op die berg en meer bij waterton. Natuurlijk hetzelfde park ongeveer.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dus die omgeving zal wel behoorlijk vergelijkbaar zijn.

      Verwijderen
    2. Toch niet helemaal. Ik vind dit gedeelte van het park nog afwisselender.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Golden Circle (dag 1)

Onze snorkeltochten op Bonaire

Inscheping