Op weg naar Florida

Stel dat de wekker het niet doet? Of stel dat de stroom ‘s nachts uitvalt? Stel dat Nick en Karen de bus missen? Stel dat ………. Wat zo’n bijzondere reis al niet met je doet! De wekker ging om half zes. Natuurlijk waren we al wakker om half zes, en om half twee en om drie uur …… Nog voor half zeven reden we de straat uit. Even snel met Noord-Ierland ge-smst. Nick en Karen stonden ook al op de bus te wachten.
Het regende zachtjes. Richting Schiphol was er weinig verkeer op de weg. Het was nog maar net zeven uur geweest of we waren al op het parkeerterrein van Happy Parking. Nog wat formaliteiten regelen (de auto moest nog een nachtje langer parkeren) en daarna naar Schiphol. Bij Albert Heijn een broodje gekocht, want we hadden nog niet ontbeten. Vanaf kwart over acht konden we ons melden bij de incheckbalie van United Airlines voor de vlucht naar Washington.
Maandag hadden we al online ingecheckt en de boardingpassen geprint, maar we konden toch gewoon aansluiten in de rij. Mijn boardingpass kon ik namelijk gisteren niet online printen. Naar de reden moet je dan nog raden, maar mijn vermoeden werd al snel bevestigd op het Florida-forum. En inderdaad, op mijn boardingpass staat ‘SSSS’: een extra securitycontrole. De gehele verdere dag van de kinderen gehoord dat ik een crimineel was. Niet schuldig tot het tegendeel bewezen is toch?

Om kwart voor elf ging de gate open. Iedereen werd nog even apart genomen voor een kort gesprekje. Waar kom je vandaan? Waar ga je naartoe? Heb je zelf je koffer ingepakt? Zitten er alleen spullen van jezelf in? Zit er iets in de koffer dat je eerder uitgeleend hebt? Met ‘SSSS’ op je boardingpass moet je op Schiphol je schoenen uitdoen en gaat een rood lampje branden als je langs de laatste controle wil lopen ….. Nog een check en ook ik mocht instappen in het vliegtuig.
Eerst langs de business- en premiumclass in het vliegtuig. Wat een luxe, enigszins jaloers liepen we door. Maar Economy is ook prima bevallen. Prima stoelen en meer dan genoeg beenruimte. We vertrokken keurig op tijd.  Al snel kwamen ze langs met pretzels en wat te drinken. En dat was nog niet op of we kregen ‘chicken or pasta’. Alleen Ben koos voor de pasta, de rest van het gezin nam de chicken. Smaakte prima. En wat Laura niet lustte, mocht ik opeten (als ik dan maar wel mijn cake en broodje aan haar gaf). Nog wat onderhandelen over hoeveel penen ze moest eten en het personeel haalde het dienblad al weer weg.

We hadden boeken en tijdschriften bij ons, konden muziek luisteren en films bekijken. Maar de tijd vliegt niet echt als je lang aan het vliegen ben. Nadat de jaarrekening en de begroting voor het komende handbalseizoen afgerond waren, maar de vlucht gaan volgen op het videoschermpje in het toestel. Boven de oceaan vlogen we op 10 km hoogte, met snelheden van ruim 850 km per uur. Midden op de oceaan hadden we soms wel tegenwinden van 126 km per uur. Naarmate we verder de oceaan overstaken, ging de wind liggen. En bij Groenland daalde de buitentemperatuur naar bijna – 60 graden. De landing was een beetje turbulent, het toestel kraakte aan alle kanten en we gingen heen en weer in de lucht. Laura vond het wel op de attractie Towers of terror in Eurodisney lijken, maar dat was wel licht overdreven.

Tien minuten voor de geplande tijd zette de piloot het vliegtuig aan de grond. Vrij snel waren we door de Immigrations. Allemaal onze vingerafdrukken achter gelaten en een mooi foto voor het Amerikaanse archief gemaakt. Bij de douane duurde het iets langer, maar we waren ruim op tijd voor onze volgende vlucht naar Tampa. En in Amerika niets gemerkt van de ‘SSSS’ op mijn boardingpass. Eigenlijk viel ons de gehele controle heel erg mee. We hadden verwacht dat de controle veel strenger zou zijn.

Nog een ‘korte’ vlucht naar Tampa, waarbij we onderweg wel last hadden van onweer. Om half acht ‘s avonds stonden we op Tampa, een prachtige luchthaven en wat een rust. Nog geen kwartier later hadden we onze koffers al en een auto gehuurd. Mark keek zijn ogen uit in de garage vol huurauto’s met Camaro’s. Wij rijden in de vakantie met een Dodge Grand Caravan.
De vlucht van Karen en Nick vanuit Newark was vertraagd. Om even voor half elf kwamen twee dodelijke vermoeide reizigers uit de shuttlebus (alhoewel de wachtende reizigers ook steeds slaperiger werden). Naast een lange overstaptijd hadden ze ook nog anderhalf uur in het vliegtuig zitten wachten tot ze mochten opstijgen.

Snel de koffers gepakt en gaan rijden naar Davenport. Het werd steeds stiller in de auto. Gelukkig was Ben klaar wakker. Binnen het uur stonden we bij onze bungalow. Maar waar was nou de sleutel? En waar was de code voor die we van de eigenaren hadden gekregen? Na vijf minuten de verkeerde code ingetoetst te hebben, kregen we een kastje links van de voordeuren open. En ja hoor, daar was de sleutel. We konden naar binnen. Precies 23 uur over gedaan.

Reacties

  1. fijn dat jullie er zijn.
    hopen dat de andere 2 niet nog meer vertraging hadden.
    geniet van jullie vakantie en we gaan jullie volgen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jullie hebben een goed reis achter de rug zo te lezen.
    Erg herkenbaar allemaal, zeker de nacht voor vertrek.
    Tampa lijkt mij ook wel wat op op te vliegen.
    Veel plezier!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. SSSSSjonge, jonge....was dat nou alles? Viel reuze mee en de rest van de reis verliep ook al zo soepeltjes. Op de vertraagde vlucht van jullie volgers na....hopelijk is dat ook allemaal goed gekomen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heerlijk dat jullie er zijn, nu even lekker uitrusten en in het nieuwe ritme komen. Het vakantie vieren kan beginnen!
    Groet uit Davenport

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Fijn dat de reis goed verlopen is. Ik vind het nu al leuk om jullie weblog te lezen. Veel plezier, groetjes aan iedereen. XXX, Lien

    BeantwoordenVerwijderen
  6. En dan kan nu het genieten van jullie vakantie beginnen!! Fijn dat alles goed is verlopen. veel plezier....

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ga jullie volgen, wij( gezin met 3 kinderen)waren vorig jaar 25 jaar getrouwd en zijn ook ruim 3 weken naar Florida geweest , dit was een reis om nooit te vergeten.Wij wensen ook jullie een hele mooie en onvergetelijke vakantie toe..
    Groeten Carolien

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een langer reis is het toch hé, wij hebben deze gisteren ondergaan!
    Maar jullie zijn er en nu dan maar flink genieten, gaan wij ook doen
    Groetjes Marja en Tony
    (de buren;-))

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Golden Circle (dag 1)

Onze snorkeltochten op Bonaire

Inscheping