Isafjordur

We slapen in Tangs, een oud handelshuis uit de 19e eeuw met een luxe appartement op de begane grond. Het appartement is meer een museum met leuke details over het historische handelshuis waarin het appartement is gevestigd. 

Het historische handelshuis is in 1873 gebouwd. De eerste eigenaar was Hans Clausen. In 1890 kocht groothandelaar Leonhard Tang, waar het appartement naar vernoemd is, de winkel. In de winkel kon je frisdrank en allerlei snoepjes kopen. Na 28 jaar verkocht Tang de winkel. Een grote foto van Tang (en zijn personeel?) verstopt de deur naar de badkamer.

Nog tien jaar lang bleef het een winkel, in handen van verschillende eigenaren. Daarna werd het een visnetwerkplaats, later een elektronicawerkplaats en daarna een werkplaats, gerund door Kristinn Leví Jónsson, waarin doodskisten en meubels gemaakt werden tot 2002. Aan de muur hangt een vitrinekast - of eigenlijk is het meer een gedenkmuur over Kristinn Levi - met gereedschap, een werkschort, oude schroeven, spijkers en lampjes. 

In de afgelopen jaren is het vervallen huis opgeknapt. De buitenkant van het huis is gerenoveerd. Op de begane grond zijn nu twee appartementen. Ons appartement is ingericht met meubels in de Amerikaanse stijl uit de jaren vijftig. Zo zien we zelfs nog een grammofoon. In een oude koffer zitten tientallen vinylplaten. Met het schaamrood op onze kaken, zoeken we op internet op hoe we een plaat kunnen afspelen. Ook de keuken is voorzien van een prachtige retro rode koelkast en keukenapparatuur.

's Ochtends lopen we nog een rondje door het historisch centrum en de haven van Isafjordur. In de haven ligt het cruiseschip Jewels of the Seas. Meeuwen zitten op een rijtje op de kade. Een wezel rent ons snel voorbij, na zich even verstopt te hebben achter een paar pallets en duikt dan het water in. Achter de vissersboten zien we nog sneeuw op de hellingen.

We zijn gestopt met het volgen van het weer op de Vedur-app. Het weer is zo grillig. In IJsland maken ze niets voor niks de grap: 'als het weer je niet bevalt, wacht dan vijf minuten'. De metereologen hebben het niet makkelijk in IJsland. We kijken alleen nog maar op de neerslagradar van Weeronline. De regenbuien zijn volgens de radar bijna langs ons als we - na de lunch - de auto instappen. En het werkt, vandaag in ieder geval, onderweg begint de zon al flauwtjes te schijnen. 

Op nog geen 25 minuten rijden van Ísafjörður ligt de Valagil waterval. Net voor de binnenste punt van fjord Álftafjörður ligt een brug. Vlak voor de brug is een onverharde parkeerplaats aan de rechterkant, waar we de auto parkeren. Aan het begin van het wandelpad staat een klein houten bord dat ons de weg wijst. De wandeling van 4 kilometer (heen en terug) begint bij een houten brug, simpel en praktisch gemaakt van pallets. In de verte zien we een klein gletsjerveld en meerdere watervallen, maar onze waterval kunnen we nog niet zien. De Valagil stroomt uit een kloof aan de rechterkant van de vallei. 

We volgen de vele blauwe paaltjes. Af en toe komen we een smal beekje tegen. We gebruiken de rotsen in het beekje om geen natte voeten te krijgen. En over smalle beekjes springen we gewoon. Alleen een paar IJslandse schapen grazen om ons heen. Wisten jullie trouwens dat geslachte schapen in IJsland bij het bereiden geen kruiden nodig hebben, omdat ze in hun leven zoveel wilde tijm eten? 

De waterval blijft onopvallend tot we letterlijk de laatste hoek om zijn. Er ligt een metalen box, waarin een gastenboek zit. Natuurlijk tekenen we het gastenboek, dat voor 2023 helemaal vol is. Op de houten brug zien we de waterval liggen. Net voorbij de houten brug hebben we het mooiste uitzichtpunt op de waterval, die van grote hoogte naar beneden valt. 

IJsland wordt vaak 'Land of Ice and Fire' genoemd, maar wat ons betreft zou 'Land of Ice, Fire and Rainbows' meer passen bij IJsland. Wij hebben nog nooit zoveel regenbogen in een vakantie gezien. Over het fjord bij Isafjordur hangt ook weer een prachtige regenboog.

Vorige    Volgende