Tolmin kloof

juni 17, 2022

De koffers zijn weer ingepakt. Op naar het volgende vakantieadres, deze keer weer in Slovenië. Over de A9 rijden we in noordelijke richting. Bij Nova Vas verlaten we de dure tolweg en rijden nog even naar Grožnjan. Bij onze fietstocht over de Parenzanatrail zijn we wel gestart in Grožnjan, maar we hebben toen niets van het unieke dorpje gezien. Onze chauffeur bij de Parenzanatrail drukte ons op het hart om het plaatsje te bezoeken.

Langs een kleine kronkelweg rijden we naar boven. De weg is net geasfalteerd, althans de eerste twee kilometer. Daarna rijden we nog drie kilometer over de onderlaag van de asfaltweg. Alhoewel niets op de weg erop wijst dat ze nog verder gaan met asfalteren. Weer zit onze auto onder het stof. We parkeren de auto buiten het dorp. Het dorp heeft nog geen 800 inwoners, waaronder veel Italianen.

Grožnjan is een sfeervol kunstenaarsdorp. In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw trokken veel kunstenaars en musici naar dit dorp. In de zomer zijn er vaak openluchtconcerten en muziekfestivals. Overdag zijn de muzikanten vaak buiten aan het repeteren. Ook vandaag zitten op het kerkplein vier dames, toch wel op leeftijd, die aan het zingen zijn. Ze moeten toch nog wel wat langer oefenen. In een half uurtje lopen we door het dorp.

Bij de kleine grensovergang Pozane-Socerga rijden we Slovenië weer binnen. Ook bij deze grensovergang gaat de controle weer voorspoedig. Maar dan laten we de hellingproef, het afslaan van de motor en het pas na drie keer - of was het zelfs vijf keer? - niet kunnen starten van de motor maar buiten beschouwing. Het leidde in ieder geval niet tot een extra controle. Na het inkijken van één paspoort mochten we weer verder.

We overnachten in Tolmin. Overal zijn we heel hartelijk ontvangen, maar deze gastvrouw overtreft alle anderen. Haar man brouwt Sloveense schnaps. In een mandje ligt een flesje (voor Ben) en appelsap en een zak met heerlijke koekjes voor ons. We hebben een gloednieuw appartement op de begane grond van hun woning. Op vijf minuten van onze overnachting ligt de grillig gevormde kloof van de Tolminka rivier. De Tolmin Kloof ligt in Triglav National Park, het enige nationale park van Slovenië. De kloof is in de loop der jaren ontstaan door de kracht van de Zadlaščice rivier en de Tolminska rivier die dwars door het nationale park stromen en de kloof hebben uitgesleten.

Met de nodige autokilometers in de benen, gaan we nog even een goed bewegwijzerde rondwandeling van ongeveer 4 kilometers langs de smalle kloof maken. Volgens onze gastvrouw ligt de ingang op een paar honderd meter. Maar onze route is toch wel een heel stuk langer.

Slovenie is het land van de bijen. Overal langs de weg zien we bijenkasten. De imkers beschilderen de voorkant van de bijenkasten. Veel tekeningen zijn bijbelscenes of verhalen uit volksvertellingen. Aan de hand van de schilderingen kan de imker ook makkelijk onthouden wel volk in welke kast zit. Op onze route naar de Tolmin kloof zien we een oude vrachtwagen met bijenkasten.

Na meer dan een half uur wandelen zijn we bij de kassa. De wandeling door de Tolmin kloof is niet gratis. De entreeprijs is € 8 per persoon (en voor de 65+-er onder ons € 6). We krijgen een kaart van het gebied met informatie over de wandelroute. De hangbrug is gesloten. Het is rustig op de wandelroute. Vanaf de entree lopen we eerst naar beneden richting de thermale bron. We hebben een mooi uitzicht op het snelstromende water, omdat er weinig beplanting is. Ook in deze kloof is er weer een Devil’s bridge. Vanaf de eerste brug zien we in de hoogte de Devil's bridge liggen.

Bij de thermale bron loopt de wandeling weer terug. Eigenlijk is het geen wandeling. Tot aan de grot van Dante klimmen we over rotsachtige traptreden naar boven. Op internet hebben we gelezen dat er wel 500 traptreden op de route liggen. We hebben de treden niet geteld, maar het voelde wel als honderden. Sommigen onder ons hijgen, maar allemaal komen we met de nodige zweetdruppels boven. Aan het einde van het pad hangt ‘Bear’s head’. Ooit is een stuk rots naar beneden gevallen en als een natuurlijke brug in de nauwe kloof blijven hangen. De berenrots hangt met zijn snuit naar beneden.

We lopen door naar de waterval en keren terug naar de splitsing. Bij de splitsing zien we de traptreden al weer naar boven gaan. Uiteindelijk overbruggen we in twee kilometer 100 meter hoogte.

We komen bij ‘de grot van Dante’. De legende zegt dat Dante zelf in de 14e eeuw de grot bezocht. De grot inspireerde de Italiaanse dichter bij het schrijven van zijn boek ‘Divine Comedy’. De grot werd daarom naar hem vernoemd. De grot is meer dan 1 km lang en heeft drie ondergrondse ruimtes, maar kan alleen met een gids bekeken worden.

Over de weg lopen we terug. We steken ‘Devil’s bridge’ over. Duivelsbrug is een veel voorkomende naam in Slovenië voor bruggen, die over gevaarlijke en smalle holtes leiden. Vanaf de brug hebben wen prachtig uitzicht op het smaragdgroene - of helderblauw, aldus de jongens - water.