Zuid-IJsland (deel 4)

Ons vliegtuig vertrekt pas om 19.50 uur. Dus we hebben op onze reisdag nog bijna een volle dag om nog een paar bezienswaardigheden te zien, langs onze autorit naar het vliegveld. We hebben nog een paar watervallen voor het laatst bewaard, en dat zijn toch wel een paar van de meeste bekende - en dus toeristische - watervallen in IJsland.

Maar eerst nog gisteravond. De Aurora-app meldt aan het einde van de middag dat de KP-index 5 is. Deze index geeft de sterkte van geomagnetische activiteit aan. De KP-index loopt van 0 tot 9 en hoe hoger de KP-index, des te meer kans om het Noorderlicht te zien. Echter, het moet ook donker zijn en ook nog grotendeels onbewolkt. Om de paar minuten kijken we op de app. Ten noorden van Reykjavik kleurt de kaart rood, de beste locaties om het noorderlicht te zien. Bij ons blijft de kaart oranje, maar we zien de kans om het noorderlicht te zien langzaam stijgen naar 41%. De eerste meldingen komen binnen, 180 kilometer van ons vandaan. Dan zakt de index bij ons naar 2, te laag. Helaas, of toch niet? Opeens een melding dat het noorderlicht in Vik, 11 kilometer verderop, is gezien. We rennen naar buiten, op slippers, in korte broek en sokken. Een vallende ster valt door het noorderlicht en kleurt even felgroen. 

Heel langzaam verschijnt Lady Aurora. Met het blote oog is ze nauwelijks te zien. Ze laat zich echter steeds meer zien. Soms denken we naar een zwak lichtgevende wolk te kijken, maar op de fotocamera kleurt het schijnsel groen. Poollicht is pas bij een hoge KP met het blote oog groen te zien, terwijl het licht op een camera groen kleurt. Het poollicht wordt steeds langer, steeds breder. 

En dan - na een uur - zien we haar dansen, om ons heen, boven ons, van links naar rechts. Na 10 minuten vindt ze het welletjes. Langzaam verdwijnt ze. Wat een prachtige, laatste, avond in IJsland.

We zijn op weg naar het vliegveld. Op een parkeerplaats achter een museum stoppen we. Waterval Kvernufoss is het kleine zusje van Seljalandsfoss. Veel toeristen komen hier dan ook niet. De waterval ligt verscholen in een prachtige kloof, ongeveer 600 meter wandelen vanaf de parkeerplaats. Kvernufoss is een van de weinige watervallen in IJsland waar het mogelijk is om achter de waterval te lopen. Later op de dag bezoeken we nog Seljalandsfoss en kunnen we nog een keer achter een waterval komen. Wat een geweld en wat een water. Toch bijna helemaal droog wandelen we weer terug naar de auto.

Op de parkeerplaats staat een grote loods, met een museum en een café. We lopen naar binnen en komen in een zaal van een oud Frans kasteel terecht. De tafels zijn gedekt met verguld bestek. De thee wordt geserveerd, in rose kopjes met een verguld randje, op een dienblad. Met onze wandelkleding gaan we voorzichtig zitten op de stoffen stoelen uit de tijd van Lodewijk XVI.

De volgende waterval is Skogafoss, op nog geen 2 kilometer van Kvernufoss. Vanaf de parkeerplaats zien we de waterval al liggen. Volgens een oude legende moet bij deze waterval een kist met goud verborgen zijn. De waterval is al een paar keer - als decorstuk - gebruikt in series als Game of Thrones (aflevering 1 van seizoen 8) en Vikings (laatste seizoen). 

We lopen naar de waterval, die 60 meter hoog en 25 meter breed is. We kunnen echt tot vlakbij de waterval komen. Rechts van de waterval loopt een ‘wandelpad’ met bijna 460 traptreden. De trap  komt uit bij een uitkijkpunt op de waterval, op het punt waar de waterval de klif af stort. Vanaf hier hebben we dus uitzicht op het water wat naar beneden valt en de regenboog die rechtop staat. 

Langs het meer Holtsós zou een heel bijzonder hek, bedekt met honderden beha's, staan. Hoe deze traditie precies is ontstaan, weet niemand. Het gerucht gaat dat na een feestje waarbij meerdere bh's werden gestolen, deze later langs het hek werden uitgestrooid. Sindsdien voegen reizigers hun beha's toe aan het hek, waardoor de collectie in de loop der jaren aanzienlijk is gegroeid. Maar blijkbaar vonden de landeigenaren het na tien jaar wel genoeg om steeds maar weer ondergoed, sokken en schoenen van het hek te verwijderen. Het hek staat er nog, de beha’s zijn verdwenen.

We rijden door naar onze laatste stopplaats van deze vakantie, de watervallen Seljalandfoss en Gljúfrabúi. De Seljalandsfoss is een van de bekendste watervallen van IJsland. Net als de 15 kilometer verderop liggende Skógafoss stroomt de Seljalandsfoss over wat eens de kliffen van de voormalige IJslandse kustlijn waren. Ooit stroomde hier het water de zee in. Maar door vulkanische activiteit zijn in de loop van tijd delen van de zeebodem omhoog gekomen. De waterval is 65 meter hoog. Door de jaren heen is een open grot achter de waterval ontstaan, waardoor we achter de waterval langs kunnen lopen. Het lijkt wel alsof we bij een pretparkattractie zijn. Keurig in een rijtje lopen de toeristen naar de waterval. Op de trap staan we, onder een nevel van water, te wachten tot we aan de beurt zijn voor een foto. Het water dondert met enorm kabaal naar beneden. Het geluid is oorverdovend. We blijven droog tot we voorbij de waterval zijn. Links valt een smalle waterval naar beneden, precies op het wandelpad. Er is geen goed moment om door deze waterval te lopen. 

Links van de waterval loopt een pad naar Gljúfrabúi, nog geen tien minuten wandelen. De toeristen uit de touringcars zijn al lang weer omgedraaid, maar we lopen nog even door. Deze waterval ligt half verborgen in een kloof. De ingang van de waterval is een kleine 1,5 meter hoge gleuf in de klif, waar de beek van Gljúfrabúi doorheen stroomt. Over de rotsen, die net boven het water uitsteken, lopen we naar de waterval. En dan maar hopen dat de rotsen niet los liggen. De waterval stroomt naar beneden in een kleine grot met licht dat van bovenaf naar binnen schijnt. Een prachtige afsluiting van onze vakantie in IJsland. 

Met weemoed stappen we de auto in, de laatste reiskilometers over de ringweg van IJsland naar het vliegveld. Morgenochtend, om 01.00 uur, zetten we weer voet op Nederlandse bodem.

Vorige