Sitka

Wanneer we ‘s ochtends wakker worden, liggen we niet in Skagway. Begin februari kregen we van HAL een mail dat om operationele redenen het reisprogramma aangepast is. We vermoeden dat het te maken heeft met dat er op 16 mei vijf cruiseboten zouden aanmeren in Skagway, maar duidelijkheid hebben we van HAL niet gekregen. Dit betekent dat alle volgende plaatsen op onze reis een dag eerder bezocht worden en dat we op het einde van de reis nog een tweede aanlegplaats in Canada hebben. 

We zijn dus vandaag al in Michajlovsk, nu beter bekend als Sitka. Twee schepen bezoeken Sitka. Dan heb je het dan toch al gauw over 4.000 toeristen. En dan te bedenken dat Sitka zelf ruim 8.000 inwoners heeft. De Nieuw Amsterdam meert aan in Old Sitka Dock, ongeveer zes mijl ten noorden van het stadscentrum. Old Sitka Dock is een cruiseterminal, met souvenirwinkels en restaurants. 

Michajlovsk, het huidige Sitka, werd in 1795 als tweede plaats van het Russisch Alaska gesticht. De Russen waren echter niet de eerste bewoners van de streek. Voordat Sitka Russisch grondgebied werd, leefden er Tlingit-indianen. Zowel de Russische als de Indiaanse invloeden zijn goed bewaard gebleven in Sitka. De huidige naam Sitka is afgeleid van Shee At'iká, hetgeen in de taal van de Tlingit betekent "Volk aan de buitenkant van Shee". 

St. Michael's Cathedral

De haven verzorgt een gratis pendelbus van en naar het centrum van Sitka (Harrigan Centennial Hall). De shuttlerit duurt 10 tot 15 minuten en de bussen vertrekken elke 10 minuten. Vanuit de bus zien we Mount Edgecumbe, een vulkaan van 976 meter hoogte)al liggen. De vulkaan ligt 24 kilometer buiten Sitka. Sinds 2022 lijkt de vulkaan voorzichtig te ontwaken uit een duizendjaar lange slaap. 

Langs het water loopt de Sea walk.  Al gauw zien we een bald eagle in de top van een boom, net buiten het centrum. Even verderop landt een bald eagle op de mast van een boot. En we zien nog een bald eagle op een paal in de haven. In de lucht vliegt een bald eagle recht op ons af. Met een spanwijdte tot gemiddeld 2,5 meter valt het niet mee om de eagle binnen het scherm van het fototoestel te krijgen. We dopen de wandeling om naar de 'Bald eagle'-walk.

Net buiten het centrum ligt Sitka National Historical Park, het kleinste nationale historische park van Alaska vol informatie over de Tlingit en de Russische geschiedenis. Door het park lopen de Totem Trail en de Russian Memorial Loop die in elkaar overgaan door een loopbrug over de Indian River. 

Langs de Totem Trail staan 18 replica’s en originele totempalen. Ook totempalen zijn niet onsterfelijk. Wanneer onderhoud aan de totempaal niet meer mogelijk is, wordt een replica van de totempaal gemaakt. De totempaal op de foto vertel het verhaal van de raaf en de walvis, Gaanax.adi/Rraven crest pole. In 1903 doneerde Chief Gunyah de originele totempaal. In 1939 en 1983 zijn replica's van de totempaal gemaakt. 

Kiks.adi clan van de Tlingit en de Russen hebben heftig gevochten in dit gebied. In 1802 versloegen de Tlingit nog de Russen. In 1804 kwamen de Russen terug. Zes dagen lang bombardeerden de Russen het fort. Door gebrek aan munitie verlieten de Tinglit het fort, en vluchten noordelijk, richting Peril Strait. Halverwege de Russian Memorial Loop ligt een herdenkingsplaat, ter nagedachtenis aan alle slachtoffers van deze veldslag.

We lopen door naar het Alaska Raptor Center. Het Alaska Raptor Center werd in 1980 opgericht in de achtertuin van twee bezorgde Sitkans, die een gewonde Amerikaanse zeearend verzorgden. Steeds meer gewonde adelaars werden opgevangen, en steeds meer vrijwilligers stonden klaar om de gewonde vogels te verzorgen. In 1983 verhuisde het ‘Center’ naar een kleine schuur op de campus van Sheldon Jackson College. En nog eens acht jaar later verhuisde het centrum naar de huidige locatie.

Het Alaska Raptor Center behandelt elk jaar meer dan 200 gewonde vogels. Niet alleen roofvogels, iedere gewonde wilde vogel wordt opgevangen in het Alaska Raptor Center. Het doel is om de gewonde vogels, na genezing, weer vrij te laten in de natuur. Sommige vogels zijn te ernstig gewond om nog te herstellen en te overleven in het veld. Deze vogels blijven in het Alaska Raptor Center. Inmiddels wonen er zo’n  25 vogels permanent in het opvangcentrum, waaronder Amerikaanse zeearenden en steenarenden, haviken, valken en uilen. 

Volta is de oudste, inmiddels gepensioneerde, bewoner van het centrum. Deze Amerikaanse zeearend, die inmiddels al meer dan 35 jaar oud is, raakte gewond na een ongelukkige ontmoeting met een hoogspanningslijn in 1992 in Sitka. Hij werd naar het Alaska Raptor Center gebracht met een hersenschudding, elektrocutie en verschillende botbreuken. De meeste verwondingen van Volta genazen perfect, maar hij kan niet meer vliegen vanaf de grond of een tak, waardoor hij niet kan worden losgelaten.

In het Bald Eagle Flight Training Center van de Suzanne en Walter Scott Foundation kunnen de gewonde bald eagles weer leren vliegen. De eagles kunnen de mensen niet  zien of horen. Via een speciaal ontworpen kijkgang kunnen we adelaars zien die bezig zijn om te herstellen. In deze ruimte bereiden de vogels zich voor op een terugkeer in de natuur. Met allerlei toestellen kunnen de verzorgers het uithoudingsvermogen en de manoeuvreerbaarheid van de vogels volgen.

In het trainingscentrum wonen nu Prince, Gonzo, Guts, Applesauce en Yoda. Prince heeft een verwonding aan zijn vleugel, Gonzo heeft zijn snavel verwond, Guts zat verward in een visnet, de schouder van Applesauce is gewond en Yoda was bijna verhongerd.

In de Natural Eagle Habitat wonen vier bald eagles: Sunset, Titan, Thor en Oliver. We kunnen de vogels van heel dichtbij zien. Omdat de vogels niet meer kunnen vliegen, zitten ze niet meer in een afgesloten ruimte. Het fototoestel maakt overuren.

Vanaf het Alaska Raptor Center lopen we terug naar de boot. We gaan nog even lekker in de zon zitten op dek 9. Het is 22 graden in Sitka. Om 5 uur vertrekken we weer, door naar Ketchikan. 

Vorige dag         Volgende dag