Ketchikan

Vroeg in de ochtend meren we aan in Ketchikan, Alaska's “Eerste stad”. Ketchikan wordt zo genoemd omdat het de eerste grote plaats is waar de meeste cruisepassagiers aan land gaan. Voor ons is het echter onze laatste voet aan wal in Alaska. Ketchikan staat ook bekend als vierde op de ranglijst van plaatsen ter wereld waar de meeste regen valt. En  vandaag… het is weer een stralende dag, volop zonneschijn en zomerse temperaturen. 

Het stadje  is een van de beste plekken langs de Inside Passage om de rijke culturele bezienswaardigheden van inheemse stammen uit Alaska zoals de Tlingit, Haida en Tsimshian te gaan bekijken. In het Totem Heritage Center en Totem Bight State Park staan prachtige totempalen. Net buiten Ketchikan kunnen we in Saxman Village de Tlingit-cultuur in actie te zien, met beeldhouwers die hun vaardigheden tonen en een dansshow in het clanhuis geven. Of over de houten boardwalks door Creek Street wandelen. Om ruimte te winnen zijn de huizen, winkels en straten in Ketchikan op palen en steigers gebouwd. Het stadje is heel  kleurrijk. De houten gebouwen zijn geschilderd in allerlei kleuren: van oranje, rood tot zelfs in het roze toe.

Wij zouden vandaag met een boot varen door Misty Fjords National Monument, door John Muir ooit beschreven als ‘Yosemite van het noorden’. Gletsjers hebben 60 miljoen jaar geleden de kliffen en inhammen uitgehouwen, waardoor een vergelijkbare geologie is ontstaan als in Yosemite Valley. Misty Fjords National Monument ligt op 35 kilometer ten oosten van Ketchikan en is alleen te bereiken met de boot of het watervliegtuig. In het Misty Fjords-gebied valt bijna constant neerslag, waardoor de mist ontstaat. Per jaar valt gemiddeld 160 centimeter neerslag. Wolkenslierten bedekken de steile kliffen, begroeid met regenwoud.

Misty Fjords strekt zich uit over 2,3 miljoen hectare in het Tongass National Forest en is het grootste wildernisgebied in de nationale bossen van Alaska en het op één na grootste van Amerika. 18.000 jaar was Misty Fjords bedekt met duizenden meters ijs. Nu staat het park bekend om zijn steile kliffen die 900 meter uit de oceaan steken, diepe fjorden, regenwoud aan de kust, door gletsjers uitgehouwen valleien en unieke geologische kenmerken zoals oude lavastromen en minerale bronnen.

In Vancouver is ook het Norovirus ingecheckt. Op dag 3 horen we de kapitein voor het eerst over ‘handen wassen, handen wassen’. Na Corona heeft de HAL al hygiënemaatregelen doorgevoerd. In de  toiletten liggen kleine handdoeken, waarmee je je handen kan afdrogen. Na gebruik gooi je de handdoek in een afgesloten prullenbak. Ook hangen er tissues waarmee je de deur kan openen, zodat je de deurknop niet hoeft aan te raken. Bij binnenkomst van een openbare ruimte vraagt een medewerker om de handen te desinfecteren. De oproep wordt steeds dwingender. We krijgen na een week zelfs een brief over de besmettelijkheid van het norovirus. Het buffet van de Lido markt wordt volledig gesloten. Alleen medewerkers mogen nog voedsel opscheppen. Medewerkers soppen echt alles af, van leuningen tot wanden van de gangen. Niemand mag zelf nog eten pakken. Ondanks  het opvolgen van alle hygienemaatregelen gaat het vannacht toch fout. Ik krijg huisarrest, mag de hut niet verlaten. Van de dokter van het schip krijg ik medicijnen tegen de symptomen van het virus. We annuleren de excursie. Hopelijk besmet ik Ben niet en mogen we morgen in Prince Rupert het schip weer af.

Ben wandelt ‘s middags Ketchikan nog kort in, over een houten boardwalk door de historische Creek Street. Creek Street was ooit de rosse buurt van Ketchikan'. Begin 1900 verbant het stadsbestuur alle bordelen uit het centrum naar het 'Indian Towngebied". Beroemde bordelen zijn The Star en Dolly's House. Dolly werkte eerst in The Star en bouwde later zelf een bordeel voor 800 dollar. Nog geen drie weken later had ze haar investering terug verdiend. En nog steeds wordt er geld verdiend aan het bordeel. Het bordeel is nu een museum. Boven Ceek Street ligt Married Man's Way, de vluchtroute voor getrouwde  mannen die een bordeel bezochten. Tegenwoordig is het geen vluchtroute meer, maar een wandeling. De Married Man’s Trail loopt kronkelend door de bomen omhoog. 

Vorige dag       Volgende dag