Posts

Posts uit augustus, 2018 tonen

Olympic National Park (dag 5)

Afbeelding
Op onze laatste vakantiedag regent het bijna altijd. En vandaag is het geen uitzondering. De eerste paar regendruppels in onze vakantie, dus we klagen niet. Op ons gemak ontbijten we en pakken we de koffers weer in. Om kwart over 10 gaan we rijden. We rijden om het noordelijke gedeelte van het park naar Seattle. Na een uurtje  stoppen we bij Lake Crescent. Lake Crescent is ongeveer 190 meter diep, maar waarschijnlijker dieper omdat de meetapparatuur niet geschikt was om dieper te dalen. Naast het parkeerterrein is een klein grasveld. Tot onze verrassing graast een moederhert met haar jong op het veldje. Af en toe kijken ze even op, en dan eten ze weer onverstoorbaar door. Wanneer een oude pick-up - met een zeer lawaaierige motor - parkeert, schrikt het jong en verbergt zich in de bosrand. Moederhert graast gewoon door. Na een poosje roept ze haar jong terug. Het kleine hertje, inmiddels omgedoopt tot Bambi, huppelt vrolijk naar haar moeder. Heel ondeugend steekt ze haar ton

Olympic National Park (dag 4)

Afbeelding
Cape Flattery - het meest noordwestelijke punt van de Verenigde Staten (als we Alaska en Hawaï buiten beschouwing laten, maar dat doen de meeste Amerikanen ook) - gaan we bezoeken. De Cape ligt op ongeveer 75 minuten rijden. Net voor Sappho slaan we linksaf. Bij Clallam Bay gaan we langs de Straat van Juan de Fuca rijden. Canada ligt aan de overkant van de Straat. De weg slingert langs het water naar Neah Bay. Cape Flattery ligt in het reservaat van de Makah Tribe, die de trail ook onderhoudt. Voor het parkeren van de auto is een vergunning nodig. De parkeervergunning is een jaar geldig en kost 10 dollar. Gelukkig hoeven we niet naar het gemeentehuis, maar kunnen we de vergunning onder meer kopen in het Makah Tribal Museum. We lopen het museum binnen. Bij de receptie zit een norse, en enigszins forse, man. Hij trekt z'n wenkbrauw op en schat ons snel in. Z'n rechterarm beweegt al langzaam naar een stapel papieren. Nog voor we uitgesproken zijn, ligt er een groen gekleur

Olympic National Park (dag 3)

Afbeelding
De temperatuur is stevig gezakt. Gisteravond zelfs nog in ons houten vakantiehuisje de elektrische kachel even aan gehad. Vandaag dus maar een lange broek, trui en jas aangetrokken. We gaan een kijkje nemen in het noordwestelijk deel van Olympic National Park, de Sol Duc Valley. We volgen weer de Highway 101 die om het park loopt. Na 30 minuten slaan we rechtsaf, de Sol Duc Hotsprings Road op. Bij Salmon Cascades stoppen we even. Aan het einde van de zomer beginnen de zalmen weer aan hun zwemtocht tegen de stroom naar hun geboortewater. We weten eigenlijk wel dat we te vroeg zijn en zien ook geen springende zalmen. We blijven de Sol Duc river volgen. Na 23 kilometer loopt de weg dood op een vrije grote parkeerplaats. Vanaf de parkeerplaats wandelen we naar de Sol Duc falls. Om ons heen staan weer grote sitkasparren en andere bomen waar we de namen niet van kennen. Het pad naar de top van de hoge waterval is 1,3 km lang. Het water van de Sol Duc River komt hier terecht in ee

Olympic National park (dag 2)

Afbeelding
In West-Amerika is het ‘air quality alert’ van kracht. Door de vele bosbranden, nauwelijks regen, zit de lucht nu zo vol asdeeltjes dat ouderen, kinderen en mensen met longproblemen geadviseerd worden om een mondmasker te dragen als ze naar buiten gaan. Het is al dagen vreemd om te zien dat het onbewolkt is en de blauwe lucht toch niet te zien is. Metereologen verwachten dat de lucht morgen gaat verbeteren. De temperatuur gaat terug naar rond de 15 graden. En we kennen tot nu toe alleen maar temperaturen rond de 30 graden. Dat wordt een trui opzoeken in de koffer. De regenwouden liggen in laag gelegen valleien aan de westzijde van de Olympic Mountains. Ieder jaar valt hier gemiddeld 4 meter regen. In de zomer is het vaak mistig. Ook vandaag is het typisch regenwoud-zomerweer. Het luchtvochtigheidspercentage ligt vandaag op 87%. Het drukst bezochte regenwoudgebied van het park is Hoh Rain Forest. En daar gaan wij vandaag ook een kijkje nemen. Over de Upper Hoh Road rijden we

Olympic National Park (dag 1)

Afbeelding
En we zijn weer terug in de staat Washington. Gisteren een lange reisdag gehad. Inmiddels hebben we al 5.091 kilometers gereden en dat in 16 dagen. We zijn nu onderweg naar de kust. De kuststrook hoort bij het Olympic National Park. De stranden tussen South Beach (in het zuiden) en Ruby Beach (in het noorden) zijn genummerd. Bij het Kalaloch Ranger Station (gelegen tussen Beach 2 en Beach 3) informeren we ook nog even naar de getijden. Op internet hebben we al gezien dat aan het einde van de middag, rond half 4, het eb is. Tijdens eb kunnen we over het strand lopen, maar bij vloed zijn sommige wandelpaden niet meer toegankelijk. Wandelingen op Beach 4 en Ruby Beach zijn het meest populair. Bij Kalaloch Beach 4 stoppen we. Vanaf de parkeerplaats loopt een wandelpad door een varenbos naar het strand. Het pad eindigt bij een ‘bomenbrug’. Vandaar klauteren we over rotsen naar het strand. Het strand ligt vol grote keien en vermolmde, witte, bomen. Aan het eind van het strand

John Day Fossil Beds National Monument

Afbeelding
Vandaag rijden we naar de staat Oregon. Daarmee komen we ook weer in een andere tijdzone. En hebben we dus een uurtje meer. Dat komt mooi uit, want we gaan weer veel autokilometers maken. En dat allemaal door een aflevering van ‘Wie is de mol?’, een paar jaar geleden. De kandidaten fietsten door de Painted Hills , op zoek naar letters van het alfabet. Op de televisie zag dat er zo bijzonder uit. En omdat we er nu - voor Amerikaanse begrippen dan - zo dichtbij zijn, willen we deze heuvels toch graag ook met eigen ogen zien. We hebben de tijd, want de Painted Hills zijn op het mooist in de late namiddag wanneer het licht van de dalende zon de gekleurde golven in de heuvels extra accentueert. De Painted Hills liggen in het park John Day Fossil Beds National Monument. Het park staat bekend om de vele fossiele vondsten die er zijn gedaan, van zowel planten als dieren, en het spectaculaire landschap. De vondsten gaan over een ruime periode, van 44 miljoen tot 7 miljoen jaar geleden. Het

Craters of the Moon

Afbeelding
Op twee uur rijden van ons overnachtingsadres ligt Craters of the Moon National Monument: een vulkanisch landschap van bijna 2.900 km2.  Ongeveer 2100 jaar geleden vond de laatste uitbarsting plaats. Een indiaanse legende vertelt dat deze uitbarsting ontstond door een boze slang die zich rond de berg krulde en hem samen kneep totdat er lava en vuur uitspoot. Uiteindelijk ontplofte de berg. NASA trainde lange tijd astronauten in het Craters of the Moon Lava Field. Er werd namelijk aangenomen dat het maanlandschap er ongeveer zo uit zou zien. Dat hadden ze natuurlijk helemaal fout, daar kwamen ze in 1969 al snel achter. Maankraters zijn bijna allemaal gevormd door meteorietinslagen, terwijl vulkanische erupties uit de aarde de kraters van Craters of the Moon vormden. Zelf zijn we nooit op de maan geweest, maar we voelden ons wel astronauten op een andere planeet. Een donker, wonderlijk landschap met vlaktes van opgedroogde lavastromen, lavagrotten, kegels, miniatuurvulkanen. We st

Grand Teton National Park

Afbeelding
Toeristen staan druk te wijzen. Verrekijkers en fotocamera’s staan op tien uur. We vangen op dat er wolven in de vallei lopen. Met onze verrekijker speuren we de vallei af. Plotseling zien we op een paar honderd meter van ons vandaan een zwart stipje bewegen. En nog een, nee twee of? Het zijn vier zwarte wolven die door de vallei wandelen. Soms verdwijnen ze in het hoge gras, dan klimmen ze weer de heuvels op, dan komen ze weer naar beneden. De leider loopt voorop, de andere wolven volgen. De vierde wolf heeft alle tijd en volgt op grotere afstand. Vogels vliegen op als de roedel dichterbij komt. We staan zeker een half uur te kijken. Dan wordt het te donker. Iedereen klapt de stoeltjes in, statieven worden ingeklapt, telelenzen worden van de camera’s gehaald en de auto’s worden gestart. De wolven lopen rustig verder. Inmiddels zijn we dertien uur verder. De koffers liggen weer in de achterbak. We rijden we langs Yellowstone Lake naar het zuiden. Bij West Thumb Geyser Basin sto

Yellowstone National Park (dag 3)

Afbeelding
Douchen, aankleden en rijden. Het is erg druk in het Yellowstone Park. Om geen ‘Logannetje’ te krijgen, vertrekken we zonder ontbijt zodat we zeker weten dat we de auto kunnen parkeren. Over de Grand Loop Road rijden we langs Yellowstone Lake naar het zuiden. Bij West Thumb slaan we rechtsaf. Morgen komen we - bij ons bezoek aan Grand Teton National Park - weer langs West Thumb en dan bezoeken we de geiser. Om kwart over negen parkeren we de auto op een - misschien - voor eeen kwart gevuld parkeerterrein. Op het parkeerterrein ontbijten we. Old Faithful is de beroemdste geiser in het park. Van de vele geisers is deze de meest actieve. Met de regelmaat van de klok blaast de geiser grote hoeveelheden hete gassen de lucht in. De naam is ontleend aan de voorspelbaarheid waarmee de geiser zich ontlaadt. Een uitbarsting duurt anderhalf tot zes minuten. Bij een lange uitbarsting kan tot 32.000 liter kokend water zo'n 56 m hoog gespoten worden. Bij het Visitor Center wordt voorspeld

Yellowstone National Park (dag 2)

Afbeelding
Vandaag verkennen we het westelijke deel van Yellowstone Park. We rijden eerst naar het noorden. Bij Hayden Valley speuren we weer naar wild life. Van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds zien we toeristen langs de weg  - op klapstoeltjes - met verrekijkers en telelenzen speuren naar wild in de weidse vallei. In het park wonen 4.900 bizons. De bizonfiles zijn dan ook aan de orde van de dag. Altijd is het een bizonstier die het verkeer regelt. De stier gaat op het midden van de weg staan en houdt een stopbord omhoog. En dan ook nog voor beide rijbanen.  Na twintig minuten vindt de stier het welletjes en draait het bord om naar slow. Bij Canyon Village slaan we linksaf, de North Canyon Road op. Bij de afslag zien we Noris Geyser Bassin al voor ons liggen. Maar wij buigen nog even af. Bij Artist’s Paint Pots, wie zou toch al deze prachtige namen verzonnen hebben, stappen we uit. Er loopt een eenvoudige rondwandeling van bijna 2 kilometer. Een goede warming-up voor de vele korte wa