Posts

Posts uit augustus, 2017 tonen

Vancouver - Whale watch

Afbeelding
Na het ontbijt vertrekken we naar Vancouver Whale Watch. De lunch nemen we mee. Om 14.00 uur start onze excursie, die drie tot vijf uur duurt. We gaan walvissen spotten. En misschien ook nog wel ander wild life. De boot ligt in het zuiden van Richmond bij Steveston Harbour, voor ons toch nog gauw 45 minuten met de auto. Bij Pajo's eten we fish en chips. Volgens de krantenteksten op de patatzak, de beste van Richmond. We smullen, de vis is inderdaad erg lekker. Een zeemeeuw kijkt met een schuin oog naar onze vis. Wie laat een stukje vallen? Om de tijd te doden, lopen we nog een uurtje rond bij Fisherman's Wharf van Steveston. Om kwart over 1 worden we weer verwacht bij Whale Watch. We krijgen allemaal een gele zuidwester. Een maatje te groot, maar met de bretels blijft de broek hangen. Op de boot kan het vrij fris zijn. We varen met de Explorathor II. De boot is niet echt groot. Met de boot kunnen 47 toeristen mee. Over de Fraser river varen we de Salish Sea op. Langs

Vancouver

Afbeelding
Over de panoramische ‘Sea-to-Sky’ Highway rijden we naar Vancouver. De Highway van 340 km begint bij Cache Creek. Even voor 12 uur zijn we al in Vancouver. Veel te vroeg om in te checken. We rijden door naar Lynn Canyon Park. In Lynn Canyon Park, een kwartier rijden van de Capilano Suspension Bridge, ligt een gratis toegankelijke hangbrug. Deze brug is kleiner en het park is veel minder toeristisch dan Capilano Park. De hangbrug verbindt de verschillende wandelpaden aan beide kanten van de canyon met elkaar. 48 meter over een wiebelende brug die 50 meter boven de canyon hangt. Het grappig bedoelde waarschuwingsbordje ‘Whatever you do, don’t look down’ wordt voor mij ‘Whatever you do, don’t look down and aside’. Ik wil zo snel mogelijk aan de andere kant van de brug zijn. Met mijn handen houd ik beide leuningen van de brug vast, zoekend naar steun die er niet is. De brug gaat op en neer en heen en weer. De brug is smal. Van de andere kant komen ook voortdurend toeristen, waardoor

Whistler - Valley Trail

Afbeelding
Na zeven uur rijden zijn we gisteren bij Whistler aangekomen. We hebben 80 kilometer door de bergen moeten omrijden, omdat de Highway tussen Cache Creek en Lilloet - door de bosbranden - gesloten is. We logeren in een prachtig appartement en kijken op Whistler Mountain. Op deze berg werden in 2010  een deel van de Olympische winterspelen gehouden. Er is een groot skigebied. In de zomer is Whistler een paradijs voor mountainbikers. Trails voor beginnende en ervaren mountainbikers zijn ontelbaar. Ook wij pakken de fiets in Whistler. Met onze valavonturen in Banff in ons achterhoofd, kiezen we toch weer - wat zijn we eigenwijs - voor geen fietshelm. In Whistler loopt de Valley Trail, fiets- en wandelpaden om en door Whistler van bij elkaar 40 kilometer. De Trail gaat langs meren, parken en door de wijken van Whistler. Wanneer we even stoppen om op de kaart te kijken, vliegt boven ons een bald eagle. Met zijn imposante vleugels zweeft de vogel door de lucht. We hopen dat de eagle ne

Wells Gray Provincial Park

Afbeelding
Het dak van de auto zit onder het roet. Asdeeltjes dwarrelen door de lucht. Het is ook bewolkt. De zon schijnt volop, maar komt moeilijk door de rokerige bewolking heen. We rijden naar Wells Gray Provincial Park. Wells Gray Provincial Park is een enorm divers natuurgebied, maar staat vooral bekend als hét watervallenpark van West-Canada. Verspreid door het park liggen bijna 40 watervallen. Elanden, wolven, sneeuwgeiten, grizzlyberen, zwarte beren, wezels, bevers, marmotten, herten en kariboes en nog veertig andere zoogdieren leven in het park. Door het park loopt een weg. Langs de weg staan woningen en lodges. De weg is 68 kilometer lang en loopt tot Clearwater Lake. Auto’s kunnen slechts in een klein deel van het park komen. Ook voor de wandelaars is de toegang van het park beperkt. Door de bosbranden mogen we geen trails wandelen. We kunnen dus niet naar de waterval Moul Falls wandelen. We rijden eerst naar Saphats Creek Falls, een waterval van 75 meter hoog en 9 meter breed. D

River Safari

Afbeelding
Na een half uurtje rijden we Brits Columbia, en het provinciaal park Mount Robson, in. Dat betekent dat we onze horloges een uur terug kunnen zetten. Vandaag hebben we dus een uur extra. Altijd praktisch op een reisdag met bijna 400 kilometers voor de boeg. We stoppen even bij het Mount Robson Visitor Centrum en maken foto’s van de hoogste top van de Rocky Mountains in Canada, de Mount Robson met een bergtop op 3.954 meter. Fietsers trappen vertwijfeld door. Zouden ze wel weten dat de klim nog 6 kilometers lang is? Bij de Rearguard Falls stoppen we weer. Vanaf de parkeerplaats is het 10 minuten lopen naar de waterval over de Rearguard Falls Hiking Trail. De zalmen uit de Pacific Ocean komen hier paaien en sterven. Medio augustus komen de eerste grootste en sterkste zalmen aan, na ruim 1.200 kilometer stroomopwaarts gezwommen te hebben. Rearguard Falls is het eindpunt van de lange zwemtocht. Misschien hebben we geluk en zijn de eerste zalmen al aangekomen. Helaas, de zalmen houde

Jasper - Maligne Canyon

Afbeelding
Maligne Canyon staat bekend als een van de meest interessante canyons in de Canadian Rockies. De Maligne rivier stroomt vanaf het Maligne Lake kilometers lang onder de grond door, totdat het Maligne Canyon bereikt. Via een trail kunnen we door de canyon wandelen over zes bruggen. De eerste brug is al gebouwd in 1914. Wanneer je op de brug staat, heb je prachtige uitzichten over de canyon. Onze wandeling begint bij de Fifth bridge. Vanaf deze brug is de rondwandeling 7,4 kilometer lang. En met al het klimmen en klauteren, toch al gauw drie uur wandelen. Met alle wandelkilometers in onze benen, korten we de wandeling in. Bij de Second Bridge steken we de canyon over. De canyon  is hier 51 meter diep. Ieder jaar slijpt het water weer 1 mm van de rotsbodem af. Hoe dieper we de canyon inlopen, hoe rustiger het water stroomt. In de winter stroomt er geen water door de canyon. Nu stroomt het water overal vandaan de rivier in. Water sijpelt tussen de rotsen door naar beneden. Vanaf de

Jasper - Athabasca Falls

Afbeelding
Het is prachtig weer in Jasper. Overdag klimt de temperatuur naar 28 graden. 's Nachts koelt het af tot wel 8 graden. Op onze bedden ligt over het dekbed nog een extra laken. Toch worden we 's nachts nog wakker van de kou. Na het ontbijt rijden we over de 93A, een weg parallel aan de IceFields Parkway. Het is een rustige weg, weinig toeristen nemen deze weg. Ook de dieren laten de weg links liggen. Tegen 10 uur zijn we bij de Athabasca Falls. De waterval ligt 32 km buiten Jasper. In de zomer is het water van de Athabasca river melkwit. Smeltwater neemt onderweg allerlei vuil mee, wat het water de melkwitte kleur geeft. Wanneer de rivier in de winter rustig is, is de kleur van het water gletsjerblauw. Op de rivier drijven 'sponzen'. Het lijken schuimkoppen waar allerlei vuil in zit. We volgen de Athabasca river in noordelijke richting en stoppen ook nog even bij de Sunwapta watervallen. Gisteren reden we aan deze waterval - omdat het al zo laat was - voorbij. De w

IceFields Parkway - Icewalks

Afbeelding
We pakken onze koffers in. Ons volgende overnachtingsadres voor drie dagen wordt Jasper. Over de IceField Parkway rijden we naar Columbia Icefields. Om half 2 worden we daar verwacht. We hebben een gletsjerwandeling met een gids geboekt. Columbia Icefield ligt op de grens van de nationale parken Banff en Jasper. Het gebied is ongeveer 325 km2 groot. Acht gletsjers liggen in dit gebied. Athabasca Glacier is de bekendste en te zien vanaf de autoroute. In honderd jaar is de helft van het ijsgebied weg gesmolten. Net voorbij Herbert Lake remmen auto's voor ons af. Op de IceField Parkway, waar auto's 90 km mogen rijden, staan auto's drie dubbel geparkeerd. Zou het een 'berenjam' zijn? We schieten met de auto in het eerste open plekje langs de weg. Vlak naast ons, in de greppel, loopt een zwarte beer. Toeristen denken dat we in de dierentuin zijn, stappen uit, lopen tussen de auto's naar de beer en maken een foto. De chauffeur van een bus roept woedend naar d

Banff - IceFields Parkway

Afbeelding
Gisteravond hebben we nog een keer de Bow Valley Trail gereden. Jammer genoeg zien we geen wild life. In Verdant Creek woedt een bosbrand. De rook is over de bergkam gekomen en blijft hangen in het dal. Het zicht is beperkt. We roken zelfs de bosbrand. De dieren trekken wellicht verder. Vanmorgen rijden we daarom maar direct over de Trans Canada Highway. Langs de Highway zien de jongens in de top van een boom een 'bald eagle'. Met zijn opvallende witte kop speurt hij op hoogte naar een lekkere prooi. De Trans Canada Highway buigt bij Lake Louise naar links. Wij slaan rechtsaf en rijden de IceFields Parkway op. De IceFields Parkway is een 230 km lange autoweg door de bergen. Het is een van de mooiste autoroutes van de wereld. De autoroute loopt langs meren, gletsjers, watervallen en canyons. Op internet wordt geadviseerd om de route van zuid (Lake Louise) naar noord (Jasper) te rijden, zodat de zon achter je staat. In nog geen enkel park hebben we one toegangspas hoeven

Banff - Legacy Trail

Afbeelding
Bij Sports Experts huren we vier mountainbikes. In Alberta is het dragen van een fietshelm niet verplicht. Als ervaren fietsers – en eigenwijs als we zijn – doen we natuurlijk geen fietshelm op. Onderweg zien we wel heel weinig fietsers die geen helm dragen. En misschien hadden we ook wel beter een helm kunnen dragen. Het is in de ochtend best nog wel fris. We fietsen langs de spoorlijn en vervolgen onze fietstocht over de Bow Valley Trail. Misschien zijn we pas twee kilometers onderweg, als onze sturen elkaar raken. Een fiets raakt van het pad, belandt in het zand en komt weer op het fietspad. Een enorme brul van de tweede fietser die over het stuur van de fiets plat op het fietspad valt. We noemen verder geen namen. Gelukkig valt de schade mee. Een paar schrammen op knie en arm en een licht gekneusde pink. We krabbelen weer overeind, hebben inmiddels de slappe lach van het stomme ongeluk, een pleister erop en we fietsen weer verder. De Bow Valley Trail gaat bij het Visitor

Banff

Afbeelding
We vertrekken weer vroeg. Het eerste gedeelte kunnen we niet anders dan over Trans-Canada Highway rijden. Na 30 kilometer slaan we rechtsaf, de Bow Valley Parkway op. De Bow Valley Parkway loopt 48 kilometer parallel aan de Trans-Canada Highway naar Lake Louise. Van een hert kijken we niet meer op. Iedere dag zien we wel een paar herten. En over de eekhoorns struikelen we. Voor het eerst zien we op een helling twee rendieren lopen. Waarschijnlijk nog jonge rendieren, als we afgaan op het gewei. Even verderop spelen twee grondeekhoorns langs de rand van de weg. Bij Johnston Canyon Lodge parkeren we de auto. De auto kunnen we nog net parkeren op het dichtstbijzijnde parkeerterrein. We gaan wandelen door Johnston Canyon. Duizenden jaren erosie in de kalksteen-rotsen aan de rivier Johnston Creek zorgen voor een mooi lansdchap. Aan de rotsen is op sommige plekken een (vlonder)pad aangelegd. In de canyon liggen twee watervallen en de beroemde ‘Ink pots’.Na een korte klim door het bos

Kananaskis Country

Afbeelding
Een coyote, een kudde dikhoornschapen en een gezinnetje berggeiten. Wat een wild life spotdag hebben we gehad. Maar laten we bij het begin van de dag beginnen. We hebben een lange autorit voor de boeg. Het is ruim 350 kilometer rijden naar Canmore. En omdat we ook nog secundaire wegen pakken, zitten we zeker vijf uur in de auto. Het eerste gedeelte gaat snel. Tot het plaatsje Longview rijden we over Highway 22, ook wel de Cowboy Trail genoemd. Het is een enigszins saaie route. Links en rechts van de weg liggen uitgestrekte akkervelden. We fantaseren over hoe de cowboys vroeger met paard en wagen door dit gebied trekken. Om 11 uur zijn we bij Longview. We strekken even onze benen en kopen alvast onze lunch bij een benzinestation. Bij het plaatsje Longview verlaten we Highway 22 en rijden we over de ‘40’ door Kananaskis Country. Een gebied waar we met de mond regelmatig over struikelen, wat een moeilijke naam. De lokale bevolking noemt het K-Country. Vanaf nu wij ook maar. K-Coun

Waterton Park (dag 3)

Afbeelding
Om 7 uur zitten we in de auto. We rijden nogmaals de Akamina Parkway. Met vier paar ogen speuren we naar de mama beer met haar twee jonkies die Ben gisteren heeft gezien. Helaas zien we geen beren. Wel steekt er een hert de weg over. Als we weer het dorp inrijden, staan er bij onze lodge twee herten te grazen. Wild life om de hoek. Hoe leuk is dat? Na het ontbijt pakken we weer de auto en zoeken de Red Rock Parkway op. Deze weg loopt naar Red Rock Canyon. Bij de parkeerplaats stappen we uit en lopen de Red Rock Canyon Loop. De Red Rock Canyon Loop is een van de bekendste wandelingen in het park. Een korte wandeling, van nog geen 700 meter. Op de brug kijken we naar de toeristen die door de kloof lopen. We maken een paar foto's en lopen eerst naar de waterval Blakiston Falls. Met onze stijve heupen en kuiten van de wandeling van gisteren is 1 km vandaag nog een heel eind wandelen. Terug lopen we al weer wat soepeler. De mannen dalen af de kloof in. Ze springen over de stenen